บันทึกประสบการณ์ของน้องดา ผู้ชนะจากการแข่งขันตอบปัญหาภาษาญี่ปุ่น J-Challenge#5 กับการเดินทางไปประเทศญี่ปุ่น ที่โรงเรียน Yono Gakuin Japanese Language School จังหวัด ไซตามะ วันที่ 2..(ตอน 2)

พอถึงโรงเรียนก็เตรียมทดสอบภาษาญี่ปุ่นเพื่อเข้าชั้นเรียน  ข้อสอบตอนแรกดูเหมือนง่าย  แต่หลัง ๆ เริ่มมึน ๆ 555+  แล้วอ.ทะนิ ก็เอาหนังสือมาให้ดูว่าจะเรียนคอร์สไหน  แล้วจะซื้อหนังสือหรือเปล่า  หรือจะถ่ายเอกสารเอาก็ได้  ซึ่งเราขอเป็นแบบถ่ายเอกสารเอาดีกว่า  เรียนแค่ไม่กี่ครั้งเอง

คอร์สที่สอบได้   ก็จะมีระดับปานกลางกับยากเลย  เราก็เอาคอร์สกลางๆ แล้วกัน  เดี๋ยวจะเรียนไม่รู้เรื่อง  จากนั้นก็ไปเข้าห้องเรียน  ในห้องมีประมาณ 10 คน  คนไทยเยอะมาก  รวมพวกเราเข้าไปอีกนี่คนไทยเกือบครึ่งห้องเลยทีเดียว

ในห้องเรียน อาจารย์ก็ดูใจดี  พี่ ๆ ในห้องก็ดูเฮฮา  บรรยากาศสนุกสนานดี 555  วันนี้เรียนรูปยกย่อง-ถ่อมตัว  แล้วก็มีฝึกทำแบบฝึกหัด+ ฝึกพูดในห้อง  (ฝึกเยอะมากอ่ะ  เน้นใช้ให้ได้จริงเลยมั้งเนี่ย)  แต่ละคนก็ผันผิด ผันถูก  โดยเฉพาะพวกเรา 555 ก็ไม่ค่อยได้ใช้นี่คะ ไม่ชิน

เรียนจบก็กลับไปหา อ.ทะนิ  ได้เรียนแค่ประมาณ 2 คาบเอง  เพราะกว่าเราจะเข้าเรียน  มัวแต่สอบวัดระดับ 555  ไปถึงเค้าก็ขอพาสปอร์ต  (จะถ่ายเอกสารไว้  เผื่อพวกเราทำหาย  55)  จากนั้นอ. ก็มาแนะนำร้านอาหาร+สถานที่แถว ๆ โรงเรียน  เอาแผนที่ออกมากางเลยทีเดียว  แล้วก็แนะนำการขึ้นรถไฟ  การดูสายรถไฟ  ซึ่งทำให้เราไปเที่ยวได้เองอย่างสบาย ๆ เลย  จากนั้นครูบีก็มอบของที่ระลึกให้โรงเรียนโยโนะ

จากนั้นเราก็ไปหาที่เที่ยว  555 วันนี้ไปทาง omiya  แล้วกัน  เพราะอ.ทะนิบอกว่าตรงสถานีมันจะคึกคัก  ไปเพราะมันคึกคักเนี่ยแหละ 55  ซึ่งก็จริง  ร้านค้า  ร้านอาหารเยอะแยะไปหมด  แทบจะมีของขายทุกอย่างเลย  เดินวนไปวนมาจนไม่รู้จะกินอะไรดีเลย  เดินจนอิ่ม  สรุปก็ไม่กินแล้วกัน  555

แล้วเราก็เดินไปมั่วๆ เรื่อยๆ ไปเจอถนนที่จะไปสู่ hirakawa  jinjya ที่อ.ทะนิแนะนำ  เดินไปแล้วรู้สึกว่าร่มรื่นและเย็นสบายมาก ต่างจากถนนเส้นที่เดินผ่านมาลิบลับ เดินเจอคนญี่ปุ่นหลายคน อัธยาศัยดีมากอ่ะ บางคนคงเห็นว่าเราไม่ใช่คนแถวนี้ เลยเข้ามาคุยว่า จะไปไหน แล้วบางคนพอเราถามทาง ก็อธิบายดีมาก  ในศาลเจ้านี่ก็สวย แล้วก็ได้เห็นใบไม้กำลังเริ่มเปลี่ยนสีด้วย แต่ว่ามีแค่ไม่กี่ต้น  แล้วก็เข้าไปในศาลเจ้า  มีศาลหลายมุมมากอะ 5-6 ที่ขึ้นไปอะ

พอจะเดินออกจากศาลเจ้าไปเป็นสวนสาธารณะ ที่ใหญ่ๆๆๆ มากๆๆๆ มองออกไปไม่เห็นจุดสิ้นสุด แล้วก็เจอสนามฟุตบอล ยิ่งใหญ่อลังการ + สนามเบสบอล แต่เข้าไม่ได้

วันนี้จบที่สนามฟุตบอล แล้วก็เดินทางกลับบ้าน **คนเดียว** จะหลงไหมเนี่ย….. แต่ก็ถามเค้าไปตลอดทาง อย่างที่เคยทำแหละ 555+ พอขึ้นรถไฟมาที่สถานีแถวบ้านปั๊บไม่รู้จะออกทางไหน งง เมื่อเช้าเดินมาทางไหนเนี่ย 555+ แต่ก็มาเจอทางเข้าตอนเมื่อเช้าจนได้ เสร็จแล้วภาระกิจต่อไป ยากยิ่งกว่าขึ้นรถไฟ 555+ คือ…… หาป้ายรถเมล์ไป Saitama  daigaku  (เมื่อเช้า Taka แค่ชี้ให้ดูว่าอยู่ฝั่งโน้น แต่ไม่รู้ว่าไอฝั่งโน้นเนี่ย  มันป้ายไหนละคะ คลำทางเอาเองแล้วกัน 555+) เดินวนรอบหน้าสถานี กี่รอบก็ไม่เจอ ไปถามเจ้าหน้าที่หน้าสถานีรถไฟ เค้าก็บอกให้ไปรอป้ายหมายเลข 5 ซึ่งมันอยู่นอกวงที่เราเดินวนๆ ถึงว่าหาไม่เจอ555

และแล้วก็ขึ้นรถมาได้  สักพักก็ถึงจุดหมาย  สุดปลายทางของรถเมล์ คราวนี้ถึงเวลาเดินกลับบ้าน จะงงก็ตรงซอยนี่แหละ ว่าทำไมรูปที่เราถ่ายเมื่อเช้า ไม่เห็นผ่านตรงนี้เลย  สรุปว่าที่เป็นอย่างงั้นก็เพราะเรามองภาพมุมเดียวไง  พอเจอมุมกว้างนี่งงเลย  แต่สุดท้ายก็ถึงบ้านจนได้  เย้ๆๆ ดีใจจัง ภารกิจสำเร็จแล้ว 555+

พอเดินเข้าบริเวณบ้าน แล้วพอจะไขประตูบ้าน ปัญหาก็เกิดอีกแล้ว เพราะเมื่อเช้า  okasan  ให้กุญแจบ้านมา แล้วบอกว่าให้ไข 2 ช่องนี้ แต่ว่า ไขไงอะ ทำไมมันไม่เปิด ยืนโง่อยู่สักพัก ไฟในบ้านเปิดอยู่ ก็เลยลองกดออดดู  แต่ไม่มีคนอยู่ เราก็แบบทำไงดีเนี่ย ไขประตูจนคนเดินผ่านไปมาคงคิดว่าขโมยอะ แล้วเราก็ลองไขกุญแจ แล้วหมุนลูกบิดด้วย แล้วก็เข้าบ้านสำเร็จ ในเวลา 5 โมงครึ่ง ไม่มีใครเลยจริงๆ มีแต่ไฟที่บ้านเปิดแค่นั้น ก็เลยอาบน้ำ เขียนไดอารี่ รอโฮสต์สักพักกลับมา แล้วก็รออาหารเย็น

 

เปิดตู้เย็นดูก็มีแต่ ผงปรุงอาหาร ไรพวกนี้สรุปว่ารอนะคะ 555+ได้แต่กินขนมที่วางๆ อยู่ไปเรื่อยๆ  สักพัก  Okasan กับ Taka ก็มา แต่ Taka นี่มาถึงก็นอนเลย  กลางห้องรับแขกเลย ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น  Okasan  บอกว่า Taka เครียด ปวดหัว เพราะจะสอบแล้ว และก็เรียนหนักไปหน่อย (เค้าเรียนวิศวะ อะนะ) อืม เข้าใจได้

อาหารเย็นทุ่มครึ่ง เป็นสปาเก็ตตี้ ผัดผัก แล้วก็หมูทอดราดซอส (ไม่รู้เรียกว่าอะไรอะนะ) ดูเองแล้วกัน

แล้วก็มานั่งเล่นคอม ส่งเมล์ ซึ่งพิมพ์ไทยไม่ได้ 555+ หาทีเพิ่มภาษาไม่เจอ มีแต่ญี่ปุ่นจริงๆ ส่งเมล์หาเพื่อน แม่ และก็พี่ที่ J-education จากนั้นก็ต้อง  Oyasuminasai.  Mata ashita.

* สิ่งที่ประทับใจในวันนี้ คนญี่ปุ่นที่ไซตามะนี่น่ารักมาก เห็นเราเดินเหมือนจะหลงทางก็มองๆ บางคนก็เข้ามาถามว่าจำไปไหน และก็ช่วยแนะนำเราได้ดีมากค่ะ Arigatou  gozaimasu

บันทึกประสบการณ์วันที่ 3 ของน้องดา >>

Link ที่เกี่ยวข้อง >>
Diary บันทึกประสบการณ์ ผู้ชนะการแข่งขันภาษาญี่ปุ่น JChallenge#4
Diary บันทึกประสบการณ์ ผู้ชนะการแข่งขันภาษาญี่ปุ่น JChallenge#3