บันทึกประสบการณ์ของน้องTan ผู้ชนะจากการแข่งขันตอบปัญหาภาษาญี่ปุ่น J-Challenge #10
กับการเดินทางไปประเทศญี่ปุ่น ที่โรงเรียน Yono Gakuin Japanese Language School
จังหวัด ไซตามะ วันที่ 5 ที่ญี่ปุ่น..
วันนี้ตื่นสายได้เพราะเป็นวันอาทิตย์ ตื่นมาก็ลงมากินอาหารเช้าเหมือนเดิม แล้วก็ช่วยปาป้าจังทำความสะอาดบ้าน วันนี้คิดว่าจะไม่ได้ไปไหนแล้วล่ะ เพราะทุกคนดูสบายๆมากเลย พอซัก 10 โมงกว่า ปาป้าจังก็เดินมาบอกว่า วิ่งขึ้นไปหยิบกระเป๋าสิ เดี๋ยววันนี้จะไปพิพิธพันธ์รถไฟกัน บอกให้หยิบบัตรนักเรียนไปด้วย แต่เราไม่ได้พกมาจากไทย ปาป้าจังเลยบอกว่าอาจจะต้องเสีย 1000 เยน แต่เดี๋ยวจะลองถามพนักงานดูก่อน แล้วก็ออกเดินทาง
ลิลี่ก็ไปด้วย เพราะว่าลิลี่จะไปซื้อซิมการ์ด ก็เลยไปแวะที่ docomo ก่อน แล้วปาป้าจังก็ไปช่วยลิลี่เลือกซิม เราก็ไปเดินดูของไปเรื่อย พอตอนกำลังจะออกจากห้าง แคนนอนมีโปรโมชั่นถ่ายรูปอัดรูปฟรี เลยไปถ่ายมาใบนึง แล้วก็ไปยังพิพิธพันธ์รถไฟ แต่ที่จอดรถเต็มเพราะว่าวันนี้ฝนตก ปาป้าจังเลยให้ลงแล้วขับรถไปจอดที่สถานี omiya แทน พอไปซื้อตั๋วมาม่าจังเลยเดินไปคุยกับพนักงาน พอเค้าเห็นเราเค้าก็ให้ราคานักเรียนได้ถูกกว่าเดิม เย้!
แล้วก็เข้าไปรอปาป้าจังข้างใน ในนั้นรวบรวมรถไฟของญี่ปุ่นเอาไว้ทุกสมัยเลย ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน มีแม้กระทั่งชินคังเซน มาม่าจังดินไปหยิบกระดาษที่เอาไว้เล่นเกมส์มาให้ อันที่จริงก็อ่านไม่ออก แต่มาม่าจังก็ช่วย แล้วก็เอาไปแลกแผนที่รถไฟมา ในนั้นสนุกดี แต่ยูอิโตะคุงท่าจะสนุกสุด เพราะว่าชอบชินคังเซนมาก เราก็ตื่นเต้น เพราะใหญ่มากจริงๆ
เดินดูอยู่พักใหญ่ๆก็เดินไปหาข้าวกินกัน ชุดเซ็ตเด็กน่ารักมากเลย เป็นรูปรถไฟด้วย ที่นั่งกินข้าวจะอยู่ใกล้ๆกับทางรถไฟ แล้วจะมีกระจกใสบานใหญ่ๆ ทำให้นั่งกินไปดูรถไฟไปพร้อมกันได้ด้วย พอกินเสร็จ ตอนแรกยูอิโตะจะไปนั่งรถไฟจำลอง แต่พอรู้ว่าไปแค่กับมาม่าจัง 2 คนก็ไม่ไป อยากไปกับทุกคน ><
เลยไปที่พิพิธพันธ์อีกส่วนด้วยกัน ส่วนนี้จะเน้นอธิบายเกี่ยวกับ รางและสัญญาณรถไฟมากกว่า และดีตรงที่จะเน้น ให้เด็กได้ทดลองปฏิบัติจริง เช่น ให้เห็นลากของให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างใช้รางกับไม่ใช้ราง ทดลองตีรางเพื่อฟังเสียงเปรียบเทียบรางแบบต่างๆ แสดงให้เห็นถึงวิธีการสับราง และให้มีการจำลองการขับรถไฟ เหมือนกับเราได้ขับรถไฟจริงๆอยู่ เด็กๆเลยตื่นเต้นมาก (เราด้วย 555) แล้วปาป้าจังก็พาไปดูชินคังเซนของจริง ที่กำลังวิ่งอยู่ เพราะที่นี่จะมีโซนพักผ่อนหย่อนใจที่เราสามารถนั่งดูชินคังเซนวิ่งผ่านได้เหมือนกับตรงที่กินข้าวข้างล่าง
ปาป้าจังกับมาม่าจังก็ไปนั่งพัก ส่วนเราก็ไปยืนรอดูชินคังเซนขับผ่าน คนญี่ปุ่นก็มายืนดูกันเต็มเลย พอชินคังเซน วิ่งผ่านทุกคนดูตื่นเต้นมาก พร้อมกับอุทานออกมาพร้อมกันว่าเร็วมากๆ เร็วจังเลย ซึ่งเร็วจริงๆ ไม่ถึงนาทีก็ผ่านไปแล้ว สักพักก็มาอีก คราวนี้ตั้งตัวทันยกมือถือขึ้นมาอัดคลิปไว้ได้ คราวนี้เป็นสองขบวนสวนกันเลย เร็วจริงๆ
เสร็จแล้วเรากับลิลี่ก็ไปเดินดูโถงที่จัดแสดงให้เห็นถึงประวัติศาสตร์ของรถไฟตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน เลยได้คุยกับลิลี่ ว่าเค้าเคยอยู่ญี่ปุ่นมาก่อน และชอบญี่ปุ่นมาก แล้วก็เดินไปหามาม่าจังกับปาป้าจังด้วยกัน พอเดินมาถึงหน้าพิพิธพันธ์ ก็มีแสตมป์ เลยเดินกลับไปหยิบบัตรมาแสตมป์ แล้วปาป้าจังก็เดินไปเอาร่ม ที่ที่เก็บร่มซึ่งมีร่มอยู่ร้อยกว่าคัน แต่วางเป็นระเบียบมาก แถมไม่หายอีกต่างหาก 555 พอจะกลับก็ต้องไปขึ้นรถไฟไปสถานี omiya ซึ่งเป็นรถไฟขบวน พิเศษที่เป็นของพิพิธพันธ์โดยเฉพาะ แต่ยังไงก็ต้องใช้ซุยกะ ดีที่วันนี้พกซุยกะมา แต่ลิลี่ไม่มี ปาป้าจังเลยพาไปสมัคร แล้วก็เดินออกไปรอปาป้าจังไปเอารถมา แล้วก็กลับบ้าน ปาป้าจังกับมาม่าจังก็ช่วยกันเตรียมอาหาร ส่วนเราก็มานั่ง หลอกล่อยูอิโตะ ให้ไม่ไปเล่นในส่วนที่ทำครัว แล้วก็มานั่งกินข้าวกัน ปาป้าจังให้ตะเกียบมาใช้ ก็พยายามใช้ อย่างทุลักทุเล 5555 พอกินเสร็จก็ไปอาบโอฟุโระ เตรียมตัวนอน