บันทึกประสบการณ์ของน้องTan ผู้ชนะจากการแข่งขันตอบปัญหาภาษาญี่ปุ่น J-Challenge #10
กับการเดินทางไปประเทศญี่ปุ่น ที่โรงเรียน Yono Gakuin Japanese Language School
จังหวัด ไซตามะ วันที่ 14 ที่ญี่ปุ่น..

 

วันนี้ตื่นตั้งแต่ตี 5 เลย แล้วก็ลงมาแปรงฟันล้างหน้า ขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เก็บแปรง เช็คของเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเดินไปกินอาหารเช้านิดหน่อย ปาป้าจังก็ไปทำโอนิกิริเตรียมไว้ให้ แต่เราเอาแค่ก้อนเดียว เพราะว่ากินขนมปัง ไปแล้วพอกินเสร็จ ปาป้าจังก็ขึ้นไปเอากระเป๋าลงมาให้ แล้วซักพักมาม่าจังก็ไปพายูอิโตะคุงลงมา ตอนแรกคิดว่ายูอิโตะคุงจะไม่ไปด้วย เพราะว่ายังเช้าอยู่ ยูอิโตะคุงเลยงัวเงียนิดหน่อย แต่ไม่งอแงเหมือนทุกวัน

เสร็จแล้วก็ไป หน้าบ้าน แล้วเรามาม่าจังแล้วก็ยูอิโตะก็ถ่ายรูปกัน โดยปาป้าจังเป็นคนถ่ายให้ แล้วก็ไปขึ้นรถเตรียมไปที่ omiya นั่งรถไปซักพักก็ไปถึง เจอรวงข้าวกับทานิเซนเซย์ยืนรออยู่ ปาป้าจังก็ไปยกกระเป๋าลงมาให้ แล้วทานิเซนเซย์ก็ให้เอกสารมากับปากกาด้ามนึง ซักพักคุณครูศิริพรก็มา แล้วก็บอกลากันแป๊บนึง แล้วก็มายืนรอรถด้วยกัน

ระหว่างรอ ปาป้าจังก็ถ่ายรูปรวมให้ แต่ก็มีพี่คนนึงมาอาสาถ่ายให้ เลยมีรูปของทุกคนครบ ก่อน6โมงครึ่งนิดหน่อยรถก็มา แล้วก็ยกกระเป๋าขึ้นไป แล้วก็ถึงเวลาที่เราจะต้องขึ้นรถ เลยบอกลาปาป้าจังมาม่าจัง ทานิเซนเซย์ แล้วก็ไฮไฟว์กับยูอิโตะไปแล้วก็ขึ้นรถ เลือกนั่งข้างหน้าต่าง จะได้มองเห็นทุกคน พอขึ้นรถแอบร้องไห้นิดหน่อย ใจหายเหมือนกัน ทั้งที่ก่อนออกจากบ้านก็ร้องมาแล้วนะเนี่ย 555 พอรถจะออกก็โบกมือลาทุกๆ คน จนกระทั่งลับสายตาไป

รถก็ไปจอดอยู่ที่ สถานี saitama-shintoshin พักนึงแล้วก็ไปต่อ ระหว่างนั่งอยู่บนรถก็นั่งดูวิวไป ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น แล้วก็ง่วงนอนก็เลยหลับไป ตื่นมาอีกทีก็อยู่ในโตเกียวแล้วก็นั่งดูวิวแล้วก็คุยกับคุณครูศิริพรที่นั่งข้างๆ ไปด้วย แล้วความง่วงก็เข้าครอบงำ(อีกครั้ง)

ตื่นอีกทีคราวนี้ใกล้จะถึงนาริตะแล้ว พอถึง terminal 2 ที่ต้องลง คุณลุงคนขับรถก็ลงมายกกระเป๋าลงให้ แล้วก็ไปเช็คอินกระเป๋าเหมือนครั้งที่มา แต่ครั้งนี้คนไทยเยอะเป็นพิเศษ เรียกได้ว่าเจอแต่คนไทย 5555 เสร็จแล้วเข้าไปดูของที่ ดิวตี้ฟรี แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไรมาก เพราะส่วนมากที่เห็นขายก็จะเป็นคิทแคทชาเขียว แล้วก็โตเกียวบานาน่า ส่วนขนมอื่นก็ไม่น่าลองซักเท่าไหร่ พอซื้อเสร็จก็วิ่งไปหาครู เพราะถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้ว

ขึ้นไปได้นั่งริมหน้าต่างเหมือนขามา แต่คราวนี้อยู่ตรงกลางปีกเลย ชอบมุมนี้อยู่เหมือนกันนะ เห็นทั้งท้องฟ้า เห็นทั้งเครื่องบิน ก็นั่งดูหนังไป จนกระทั่งอาหารมาเสิร์ฟ ก็จะเป็นข้าวกับไก่ เป็นข้าวญี่ปุ่น แล้วก็มีโรลไส้นมสด อร่อยมากเลย พอกินเสร็จก็ดูหนังต่อ พอจบเรื่องนึงทีนี้ก็หลับเลย ตื่นมาก็ปวดคอมากๆ เลยนั่งดูหนังเรื่องอื่นต่อเลยเลือกดูหนังญี่ปุ่นเป็นการส่งท้าย เหลืออีกชั่วโมงกว่าก็จะถึงไทยแล้ว พอเกือบ4โมง เครื่องบินก็ประกาศว่า ถึงประเทศไทยแล้วแต่ที่จริงเรารู้ก่อนที่กัปตันจะประกาศอีก ก็แหม ดวงอาทิตย์เล่นแยงตากันขนาดนี้นี่ 555

มองออกไปเห็นบ้านเรือนข้างล่างแล้ว แล้วเครื่องก็ค่อยๆจอดช้าๆ smooth as silk พอลงจากเครื่องก็โทรหาแม่ทันที ก็ไปผ่านตม.เข้าประเทศ คราวนี้ไปตรงที่เป็นระบบอัตโนมัติ ก็เร็วดีเหมือนกัน แต่ยืนรอรับกระเป๋านานที่สุดแล้ว กว่ากระเป๋าจะมา คนก็เยอะอีกด้วย พอได้กระเป๋าเดินออกมาสักพัก ก็เจอพ่อกับแม่ยืนรออยู่ก็วิ่งไปหาเลย คิดถึง แล้วก็บอกลาคุณครูศิริพร ตากับแม่รวงข้าว แล้วก็กลับบ้าน ที่ไทยอากาศร้อนจริงนะ ขนาดว่าพอมาถึงก็เปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อยืดธรรมดาแล้วแท้ๆ แต่ก็คิดถึงไทยเหมือนกันนะ ถึงแม้ว่าจะคิดถึงที่ญี่ปุ่น แต่ก็ดีใจที่ได้ “กลับบ้าน”

อยากบอกทุกคนที่กำลังจะมาแข่งเจชาเลนท์ของปีต่อๆไป ว่าอยากให้ลองดู คือต้องลอง ตอนสอบท้าทายมาก แต่ตอนไปญี่ปุ่นนี่เป็นประสบการณ์แบบที่จะไม่ลืม ขอขอบคุณทุกคน เจเอ็ดดูเคชั่น โรงเรียนโยโนะ ทานิเซนเซย์ ที่ทำให้มีประสบการณ์ที่ดีๆแบบนี้ > <