บันทึกประสบการณ์ของน้องRuangkhow ผู้ชนะจากการแข่งขันตอบปัญหาภาษาญี่ปุ่น J-Challenge #10 กับการเดินทางไปประเทศญี่ปุ่น ที่โรงเรียน Yono Gakuin Japanese Language School จังหวัด ไซตามะ วันที่ 6 ที่ญี่ปุ่น..

วันนี้ต้องไปสอบเลือกคลาสที่โรงเรียนตอน9โมง พอตื่นมาเท้าก็ยังปวดมากอยู่ ดูท่าแล้วคงไปโรงเรียนเองไม่ไหว โอโต้ซังเลยขับรถไปส่งพร้อมกับโอก้าซังที่ต้องไปโรงพยาบาลอยู่แล้วเพราะตอนนั้นโอก้าซังก็เจ็บแขนขวาอยู่

ไปถึงโรงเรียนก็เจอตาลพอดี ก่อนเข้าไปสอบก็ไปคุยกับอ.ทานิเรื่องไปโรงพยาบาล ซึ่งค่ารักษาพยาบาลแพงมาก โชคดีที่ก่อนมาญี่ปุ่นทำประกันการเดินทางไว้แล้ว คุยเสร็จก็ได้เวลาสอบพอดี ได้สอบห้องคนไทยล้วนเลย ข้อสอบมีแบ่งตามระดับที่เรียนเลย ความยากก็ไม่มาก แต่เพราะเริ่มลืมไปหมดแล้ว เลยจำคันจิกับคำศัพท์บางตัวไม่ได้ เลยได้อยู่คลาส J คลาสรองต่ำสุด แต่ก็ยังดีที่ได้คสาสเช้า บ่ายจะได้ไปไหนได้บ้าง แถมตาลก็ได้คลาสเดียวกันด้วย

พอสอบเสร็จก็เจออ.ศิริพรที่วันนี้แวะมาโรงเรียน  อ.ทานิเลยพาตาลกับอ.ศิริพรไปโรงพยาบาลด้วยเลย นั่งรถได้สักพักก็ถึงโรงพยาบาลแต่หมอขาดันไม่อยู่พอดี เลยต้องหาโรงพยาบาลอื่น ก่อนไปต่ออ.ทานิให้ทานข้าวเที่ยงกันก่อน เลยไปกินราเมนกัน พอทานเสร็จก็นั่งรถต่ออีกไม่นานก็ถึงโรงพยาบาลอีกแห่ง

พอเข้าไปแล้วก็มีคนรอคิวอยู่เยอะพอดู มีแต่คนมีอายุแล้วด้วย พอมาถึงก็นั่งรอกรอกข้อมูลตัวเองเพราเป็นผู้ป่วยใหม่ กรอกเสร็จก็นั่งรอคิวต่ออีก ต้องรอค่อนข้างนาน อ.ทานิเลยหยิบมังงะวันพีซที่เป็นของโรงพยาบาลมาให้อ่านรอเวลา พอถึงคิวก็ได้เข้าไปตรวจหมอก็ถามว่าเป็นยังไง ไปทำอะไรมาถึงได้เจ็บ (ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรกันแน่ เพราะก็ไม่ได้ทำอะไรแปลกเลย แต่เดาว่าอาจจะเดินเยอะไปแล้วก็รองเท้าไม่เหมาะ) ลองจับหมุนข้อเท้าดูแล้วก็ให้ลองเดิน

พอตรวจเสร็จก็ออกมาแล้วก็รออีกแปปนึงเพื่อจะไป x-ray ดูกระดูก ปรากฎว่ากระดูกไม่เป็นอะไร เลยสรุปได้แน่แล้วว่าตรงที่เจ็บคือกล้ามเนื้อไม่ก็เอ็น ตอนแรกอ.ศิริพรบอกว่า อาจจะเป็นรองช้ำซึ่งดูรุนแรงแล้วหายช้า แต่พอหมอบอกว่า แค่เอ็นอักเสบก็ค่อยโล่งใจหน่อย หมอจัดการเอาเทปแปะตรงข้อเท้าไม่ให้ขยับมาก แล้วก็ใส่ผ้ายืดรับน้ำหนักให้

เสร็จแล้วก็นั่งรอคิดเงินอีก โดนค่าตรวจไป10000กว่าเยน พอได้ตรวจแล้วก็ต้องไปเอาแผ่นแปะเย็นที่ตึกใกล้กันอีก  พอเสร็จแล้วอ.ทานิก็ขับรถไปส่งที่สถานี่ saitama-shintoshin นั่งรถไฟ ต่อรถบัส แล้วก็พยายามเดินจนถึงบ้าน

พอมาถึงบ้านก็ 5 โมงกว่าแล้ว เลยมานอนพักที่ห้องจน 1 ทุ่ม ลงมาได้สักพักโอก้าซังก็กลับบ้านมาพอดี พอมาถึงก็ลงมือทำอาหารเย็นเลย วันนี้ได้ทานตอน 3 ทุ่มถือว่าเร็วทีเดียวถ้าเทียบกับวันอื่น พอทานเสร็จก็ขอตัวไปเข้านอนเลยเพราะมัน 5 ทุ่มกว่าแล้วแถมพรุ่งนี้ยังต้องไปโรงเรียนอีก ขอโทษจริงๆวันนี้ไม่มีรูปอะไรมาให้ดูกันเลย เพราะมัวแต่ตกใจเรื่องไปโรงพยาบาล ไม่ได้ถ่ายรูปเลย