บันทึกประสบการณ์ของน้องRuangkhow ผู้ชนะจากการแข่งขันตอบปัญหาภาษาญี่ปุ่น J-Challenge #10 กับการเดินทางไปประเทศญี่ปุ่น ที่โรงเรียน Yono Gakuin Japanese Language School จังหวัด ไซตามะ วันที่ 3 ที่ญี่ปุ่น..

เช้านี้ต้องไปที่สถานี urawa ตอน 8.20 น. ซึ่งต้องออกจากบ้านตอน 7.40 น. แต่เช้านี้ดันตื่นสายจนออกช้าไปนิดหน่อย ยังดีที่อาหารเช้าวันนี้เป็นขนมปังปิ้งเลยรีบทานได้ แถม urawa ยังเป็นสถานีใกล้บ้าน เลยไม่ช้าจนเกินไป แต่ไปถึงตอน 7.30 น. เป็นคนสุดท้ายเลย ต่อจากนั้นก็นั่งรถบัสต่อไปทานสตรอว์เบอรรี่กัน คนนำครั้งนี้คือ อ.โยโกะคาวะ พอมาถึงก็รอเข้าตอนประมาณ 10โมงกว่าๆถึงจะได้เข้าไปทานตอน11โมง

ข้างในมีสตรอว์เบอร์รี่ 3 พันธุ์ อากิฮิเมะ เบนิฮปเปะ แล้วก็เรย์เบอร์รี่ ปลูกในเรือนหลังเดียวเป็นแถวยาวแยกพันธุ์กันไป เบนิฮปเปะกับเรย์เบอร์รี่รสชาติเหมือนสตรอว์เบอรรี่ไทยปกติแต่ไม่ค่อยเปรี้ยว อากิฮิเมะหน้าตาจะประหลาดหน่อย บางอันดูยาวๆเหมือนพริกเลย แถมยังมีอันที่หงิกๆงอๆด้วย แต่โดนส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าอร่อยสุด แถมเด็ดง่ายสุดด้วยเพราะมันยาวดี แต่ก็อร่อยทุกพันธุ์นั่นแหละยิ่งจิ้มนมข้นหวานแล้วเข้ากันมาก พอทานเสร็จก็ซื้อแยมสตรอว์เบอร์รี่เป็นของฝากไปให้โฮสแล้วก็ถ่ายรูปกับคณะที่ไปด้วย

ต่อจากนั้นก็ไปเดินเล่นกันต่อแถวนั้น ซึ่งมีต้นซากุระบานเยอะมาก เดินแถวๆนั้นเลยรู้ว่า แถวนี้ไม่ได้ปลูกแค่สตรอว์เบอร์รี่แต่มีพวกบลูเบอร์รี่ ส้ม แล้วก็ผลไม้อีกหลายชนิดเลยพอเดินต่อไปอีกก็เจอพิพิธภัณฑ์ชาวนา แถมแถวๆนั้นก็มีบรรยากาศออกแนวเหมือนหมู่บ้านชาวนาด้วย พอเดินเสร็จก็นั่งรถบัสกลับมากันที่สถานี urawa แล้วก็ไปทานข้าวกลางวันกันที่นั่น พอทานเสร็จเลยแยกย้ายกันไปต่อ โดยตัวเอง ตาล กับอาจารย์เดินเล่นกันที่ urawa ต่อ ส่วนคนอื่นไปที่ omiya กัน

ตอนเดินเล่นก็ไปดูบ้านแถวนั้น เดินได้สักพักเห็นมัน 4 โมงเย็นแล้วเลยกลับ พอถึงบ้านโฮสก็กะจะเอาแยมให้โอก้าซัง แต่เขาบอกว่า’ที่อุตส่าห์ซื้อของฝากมาให้เขาดีใจมาก แต่เก็บเอาไปฝากครอบครัวที่ไทยดีกว่า’ สรุปเลยก็ไม่ได้ให้แยมไป

หลังจากถึงบ้านก็ไปนอนพักจน 1 ทุ่มโอก้าซังก็ชวนไปซุปเปอร์กัน ก็เลยไปด้วย พอถึงซุปเปอร์ โอโต้ซังบอกว่า วันนี้จะทำซาชิมิ ที่เขียนมาว่าเป็นของชอบให้ทาน ให้เลือกได้ตามใจเลย แต่ก็ยังรู้สึกเกรงใจเลยเอาแค่แซลมอนของโปรดตัวเองกับทูน่า พอถึงบ้านเขาก็ทำให้ทานเลย เลยได้รู้ว่าคนญี่ปุ่นทานซาชิมิกับข้าว แถมปลาทูน่าก็ไม่ได้จิ้มวาซาบิด้วย พอทานข้าวเย็นเสร็จก็คุยกับโอโตซังนิดหน่อยแล้วก็ขอไปนอนเลย เพราะมันเที่ยงคืนกว่าแล้ว