วันนี้ฝนตกตั้งแต่เช้า แถมมีลมแรงมากๆ ตอนออกจากบ้านไปโรงเรียน ถึงจะกางร่มก็ยังเปียกอยู่ดี แถมการจราจรยังล่าช้าไปนิดหน่อย เพราะถนนลื่นขับรถเร็วไม่ได้ วันนี้รถเมล์เลยมาช้ากว่ากำหนดไปนิดนึง

เลิกเรียนแล้วก็ไปกินเคเอฟซีกับมิ้น เคเอฟซีที่ญี่ปุ่นมีเมนูที่แตกต่างกับไทย บางอย่างของไทยก็ดูน่ากินกว่า แต่บางอย่างของญี่ปุ่นก็น่ากินกว่า วันนี้ปุ้นลองสั่งชุดแฮมเบอร์เกอร์สไปซี่ดู เพราะอยากกินอะไรเผ็ดๆ แถมในชุดยังมีเฟรนฟรายด์แบบพิเศษ ซึ่งมีขายเฉพาะช่วงหน้าร้อนอีกด้วย

ที่น่าแปลกใจคือ คนญี่ปุ่นเค้าไม่กินเฟรนฟรายด์กับซอสมะเขือเทศ ด้วยความที่สงสัยมากจึงไปถามโฮส ได้ความว่า คนญี่ปุ่นเขาคิดว่าเฟรนช์ฟรายด์มันโรยเกลืออยู่แล้ว มันมีรสชาติอยู่แล้วจะจิ้มซอสอีกทำไม แต่ว่าถ้าอยากได้ซอสก็ขอได้จากพนักงาน ไม่มีให้กดๆแบบบ้านเราค่ะ ส่วนรสชาติของแฮมเบอร์เกอร์สไปซี่นั้น คิดว่าคงเผ็ดสำหรับคนญี่ปุ่น ถ้าเอามาเทียบกับซิงเกอร์เบอร์เกอร์ของเคเอฟซีบ่านเราเนี่ย ของญี่ปุ่นชิดซ้ายไปเลย แต่รสชาติอร่อยค่ะ

พอกินข้าวเที่ยงกันเรียบร้อยแล้ว ปุ้นกับมิ้นก็นั่งรถไฟไปยังสถานีนัมบะ ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งในโอซาก้าไม่แพ้อุเมดะเลย เราเดินดูร้านค้าในชั้นใต้ดินซึ่งเชื่อมต่อกับสถานีรถไฟ ซึ่งมีร้านค้าเยอะมากๆ สามารถเดินอยู่ในนั้นได้ทั้งวันเลยก็ว่าได้ จากนัมบะเดินไปเรื่อยก็จะไปถึงชินไซบาชิ และโดทงโบริ ซึ่งถือเป็นย่านการค้าที่ใหญ่และมีชื่อเสียงมากๆของโอซาก้า

ซึ่งไฮไลท์ของที่นี่ก็คือ ป้ายไฟกูลิโกะขนาดใหญ่ ซึ่งใครที่มาที่นี่จะต้องแชะรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกกันถ้วนหน้า แต่สำหรับปุ้น ปุ้นไม่ได้สนใจป้ายกูลิโกะเท่าไหร่ ปุ้นสนใจป้ายที่อยู่ตรงข้ามป้ายกูลิโกะมากกกว่า ป้ายนั้นก็คือ ป้ายโฆษณาของแผ่นแปะบรรเทาปวดยี่ห้อซาลอนพาส ที่นิโนะมิยะ วงอาราชิเป็นพรีเซ็นเตอร์ เพราะตอนที่ปุ้นไปถึงบริเวณป้ายกูลิโกะ ปุ้นรีบวิ่งไปถ่ายรูปกับนิโนะมิยะก่อนเลย เนื่องจากชินไซบาชิเป็นถนนการค้าที่มีเส้นทางยาวมาก ปุ้นกับมิ้นไม่สามารถเดินได้หมด จึงแยกย้ายกันกลับบ้านก่อน แล้วนัดกันว่าพรุ่งนี้จะมาเดินกันใหม่

วันนี้กลับถึงบ้านประมาณสองทุ่มครึ่ง ข้าวเย็นที่โฮสเตรียมไว้ให้คือ ข้าวหน้าเนื้อรมควันซึ่งมันอร่อยมากๆเลย หลังจากนั้นก็คุยกับโฮสเรื่องเรียนกับไปเที่ยวอีกนิดหน่อย แล้วก็ไปอาบน้ำ ทำการบ้าน แล้วก็นอน