วันที่สองของการมาโฮมสเตย์ วันนี้เป็นวันแรกที่จะต้องเดินทางไปเรียนภาษาญี่ปุ่น ซึ่งโรงเรียนที่ปุ้นและมิ้นได้ไปเรียนกันคือ Nihon Riko-Jyoho Institute (Kamei Gakuen) อยู่ที่โอซาก้าค่ะ

เนื่องจากปุ้นไม่รู้วิธีการไปสถานีรถไฟ เพราะยังจำทางไม่ได้ และไม่รู้วิธีการเดินทางไปโรงเรียน วันนี้โฮสจึงให้ลูกสาวของโฮสพาออกมาส่ง ซึ่งจากบ้านไปที่สถานีรถไฟนั้นจะต้องนั่งรถประจำทางไป โดยรถประจำทางที่นี่จะมาตรงเวลามากๆ จึงต้องดูตารางเดินรถดีๆเพื่อที่จะได้ไม่ตกรถ เมื่อขึ้นรถเมล์แล้วก็ใช้เวลาประมาณ 10 นาทีก็จะมาถึงสถานีรถไฟโซเนะ

แล้วลูกสาวโฮสก็สอนวิธีขึ้นรถไฟ ว่าต้องเปลี่ยนรถที่ไหน รถไฟแบบไหนที่ขึ้นได้และขึ้นไม่ได้ เนื่องจากรถไฟจากสถานีโซเนะไปยังสถานีคามิชินโจ ซึ่งเป็นสถานีที่เป็นจุดหมายปลายทางนั้น ต้องไปเปลี่ยนรถที่สถานีจูโซ ทำให้ตอนแรกรู้สึกงงๆ สุดท้ายก็มาถึงสถานีคามิชินโจ แล้วลูกสาวโฮสก็ขอแยกตัวไปขึ้นรถไฟอีกขบวนเพราะนัดกับเพื่อนไว้ สุดท้ายปุ้นก็เลยเดินสำรวจบริเวณสถานี เพราะมิ้นยังไม่มา

และแล้วปุ้นกับมิ้นก็ไปถึงโรงเรียนกันตอนเวลาประมาณเก้าโมงครึ่ง ตอนแรกนึกว่าที่โรงเรียนจะให้ทำแบบทดสอบเพื่อเลือกห้องเรียน แต่กลายเป็นว่า เขาให้เราเข้าไปนั่งเรียนทีละห้อง แล้วเลือกห้องที่ชอบมากที่สุด สรุปคือปุ้นกับมิ้นเลือกห้องซี ซึ่งกำลังเรียนเนื้อหาของระดับ N2 กันอยู่ บรรยากาศในห้องเรียนก็จะดูเครียดๆนิดหน่อย พอถึงเวลาพักก็มีพี่คนไทยเดินเข้ามาคุยด้วย พี่ๆคนไทยที่นี่ใจดี เป็นกันเองมากๆเลย

เวลาเรียนของโรงเรียนนี้จะเริ่มตั้งแต่เก้าโมงครึ่งถึงบ่ายโมงสิบห้านาที เพราะฉะนั้นระหว่างคาบพักควรจะหาอะไรมากินรองท้องด้วย พอเรียนเสร็จแล้วข้าวปุ้นกับมิ้นก็นั่งรถไฟจากสถานีคามิชินโจ ไปยังสถานีอุเมดะเพื่อไปรับประทานอาหารกลางวัน เพราะยังไม่ได้กินอะไรเลยจนถึงบ่าย สุดท้ายมาลงเอยที่ร้านชาบูตงในโยโดบาชิคาเมร่า พอกินเสร็จก็เดินสำรวจของในโยโดบาชิคาเมร่ากันนิดหน่อย แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

ตอนกลับบ้านก็มาถึงสถานีโซเนะได้อย่างปลอดภัย แต่เกิดเรื่องตอนขึ้นรถประจำทาง เพราะเคยขึ้นรถประจำทางจากบ้านมาสถานี แต่ยังไม่เคยนั่งจากสถานีกลับบ้านเลย พอขึ้นรถเลยรู้สึกกลัวๆ ต้องคอยฟังชื่อป้ายอยู่ตลอด แต่สุดท้ายก็ลงผิดป้ายจนได้ ตอนแรกนึกว่าลงถูกป้ายแล้ว ก็เลยเดินเข้าไปในซอยเพื่อหาบ้าน แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

สุดท้ายจึงวกกลับมาที่ป้ายรถ แล้วไลน์ไปบอกโฮสว่าหลงทาง โฮสจึงถามว่าอยู่ที่ไหน แล้วให้ลูกสาวปั่นจักรยานออกมารับ สรุปคือลงผิดไปสองป้าย ต้องนั่งเลยไปอีกสองป้ายถึงจะถึงบ้าน เพราะว่าชื่อป้ายรถมันเหมือนกันมากเลยสับสนทำให้ลงผิด พอถึงบ้านจึงขอโทษโฮสใหญ่เลย ถือเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ ปุ้นเลยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่หลงทางอีก เราจะต้องจำทางให้ได้ 555