วันที่ 19 มิถุนายน 2559 วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะได้อยู่ญี่ปุ่นแล้ว ตอนกลางคืนต้องกลับไทยแล้ว แต่ความรู้สึกในตอนนี้นั้นไม่อยากกลับเลย รู้สึกผูกพันกับโฮสแฟมมิลี่มากๆ เด็กๆ เองก็ไม่อยากให้กลับเหมือนกัน วันนี้เป็นวันที่ผมไปทำกิจกรรมลูกเสือพร้อมกับทางโฮส ลูกชายคนโตและลูกชายคนกลางและคุณแม่ รวมทั้งตัวผม 4 คน ร่วมกับทางลูกเสือ ไปทำกิจกรรมกันที่แถบอาซากุสะ วันนี้โชคดีมากที่ฝนไม่ตก แต่ก็ร้อนมากๆ เช่นกัน วันนี้เป็นวันที่ผมได้มีโอกาสเปิดหูเปิดตาหลายๆอย่างจากกิจกรรมครั้งนี้มาก เรื่องวินัยของเด็กๆ ที่เขาสอนกัน เรื่องความสัมพันธ์ของเด็กๆ ญี่ปุ่น รวมทั้งเรื่องบุคคลในประวัติศาสตร์ เรื่องเทพเจ้า และอีกหลายๆ เรื่องเลย กิจกรรมวันนี้เป็นการ แรลลี่ เราจะไปตามศาลเจ้าต่างๆ เพื่อปั้มตราปั้มและตอบคำถามของปริศนาที่หัวหน้ากองให้ไว้ เด็กๆ ก็มีตั้งแต่ ป.5-ป.2 มีทั้งคู่กัดและเพื่อนรัก แต่ที่ดีที่สุดในกิจกรรมครั้งนี้คือ ผมได้เจอกับองเมียวจิตัวเป็นๆ (นักพรตของญี่ปุ่น) แต่เดิมผมหลงใหลในองเมียวจิและชื่นชอบเป็นอย่างมาก การได้เจอตัวจริงแบบนี้ก็เป็นอะไรที่ทำให้ตื่นเต้นพอสมควรเลย หลังจากเสร็จกิจกรรมลูกเสือในตอนเช้าแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เวลาที่ผมต้องออกจากโตเกียวก็คือบ่าย 3 ครึ่ง ซึ่งหลังจากกลับมาที่บ้านแล้วก็ยังมีเวลาเหลืออยู่พอสมควร เลยนั่งกินข้าวพร้อมกับดูอนิเมะที่อัดเอาไว้พร้อมกับเด็กๆ แต่น่าเสียดายที่คนกลางกับคนเล็กต้องออกไปเล่นกับเพื่อนข้างนอก ก็เลยเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้ส่งพวกเขา รู้สึกเศร้าใจที่จะไม่ได้แต่พวกเขาแล้ว แต่ก็สัญญาไว้ว่าจะกลับมาหาอีกอย่างแน่นอน จากนั้นก็ถึงเวลาที่ผมจะต้องออกเดินทาง คุณแม่กับลูกชายคนโตก็อาสาไปส่งจนถึงตัวชานชลาเลยทีเดียว เป็นอะไรที่ซึ้งใจมากๆ […]

วันที่ 18 มิถุนายน 2559 วันนี้เป็นวันที่ผมมีนัดกับอากิ ที่อากิบะ (อีกแล้วววว) เพื่อที่จะกลับไปเก็บตกซื้อของฝากและของตัวเองให้ครบก่อนเดินทางกลับไทย พวกเรานัดกันตอน 9 โมง แต่วันนี้สกิลคนไทยของผมก็ทำงานอัตโนมัติโดยไม่ต้องสั่ง สายไป 30 นาทีเรียบร้อย ส่วนอากิไม่ต้องพูดถึง มาก่อนเวลานัด 30 นาที… หลังจากพวกเราเจอกันแล้ว วันนี้ก็จะเป็นการเดินในร้านที่พวกเรายังไม่เคยเดินกันไป เรียกได้ว่ามาญี่ปุ่นครั้งนี้ ผมเดินอากิบะจนเกือบครบทุกซอกทุกมุมแล้วก็ว่าได้ ครั้งก่อนซื้อของฝากกันเยอะมากๆ แต่คราวนี้ผมเน้นที่ของตัวผมเอง ผมจับจ่ายไม่ยั้ง จ่ายจนเงินตัวเองเหลือแค่ 3000 เยน ซึ่งจะพอกลับไทยหรือป่าวนั้น ทำเอาผมเป็นกังวลอย่างมาก เวลาในวันนี้ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วจริงๆ เผลอแปปเดียวก็เข้าสู่ช่วงหัวค่ำซะแล้ว เรียกได้ว่าเวลาที่อยู่อากิบะกับเพื่อนสนิทมันสนุกซะจนลืมวันลืมเวลาเลยทีเดียว ก่อนจากผมก็ลาอากิเป็นครั้งสุดท้ายโดยที่ให้สัญญาว่าจะกลับมาใหม่อีกครั้งแน่ๆ และผมก็ขึ้นรถบัสกลับบ้านแบบสบายๆ วันนี้เป็นวันที่ผมจะต้องจัดเก็บกระเป๋าให้เรียบร้อย เพราะพรุ่งนี้จะต้องออกเดินทางแล้ว แต่การจัดเก็บกระเป๋าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อีกเรื่องที่ผมกังวลมากที่สุดก็คือเรื่องน้ำหนักกระเป๋าเกิน เพราะถ้าน้ำหนักกระเป๋าเกิน ผมคงไม่ได้กลับไทยแน่ๆ (ไม่มีเงินจ่ายค่าปรับ) หลังจากจัดการยัดทุกอย่างลงกระเป๋าเสร็จปรากฏว่ากระเป๋าหนักมากๆ ยิ่งทำเอาผมเป็นกังวลมากกว่าเดิมอีก แต่ก็ได้คุณแม่ช่วยซื้อน้ำหนักกระเป๋าเพิ่มให้ก็เลยพออุ่นใจไปได้บ้างแต่ถึงกระนั้นก็ยังคงกังวลอยู่ดี และคืนนี้ผมก็นอนไปพร้อมกับความกังวล….     ศูนย์แนะแนวศึกษาต่อประเทศญี่ปุ่นเจเอ็ดดูเคชั่น เป็นสำนักงานตัวแทนในประเทศไทยของสถาบันการศึกษาที่ญี่ปุ่นโดยตรง เปิดตั้งแต่ปีค.ศ.1999  ดำเนินการสมัคร เรียนต่อญี่ปุ่น ครบครันทุกขั้นตอน […]

วันที่ 17 มิถุนายน 2559 วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่มีเรียนที่โรงเรียน รู้สึกใจหายหน่อยๆ ที่จะไม่ได้เรียนที่นี่แล้ว 2 อาทิตย์จะว่าช้าก็ช้า จะว่าไวก็ไว วันนี้ก็เลยมีของกำนัลจากอาจารย์มอบให้ เป็นประกาศนียบัตร และของกำนัลเล็กๆน้อยๆ ในตอนจบคาบเรียนนั้น อาจารย์ก็ให้กล่าวคำอำลาเพื่อนๆเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากเสร็จแล้วผมกับอาจารย์ก็คุยกันเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อกล่าวอำลา จากนั้นผมจึงไปหาหัวหน้าห้องเพื่อชวนไปเที่ยวส่งท้าย แต่หัวหน้าห้องบอกว่าต้องไปซื้อนาฬิกาที่อิเคะบุคุโระ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วผมก็เลยขอตามไปด้วยเลย หัวหน้าห้องก็ยินดีให้ผมตามไปด้วย แต่ในระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น ผมกับทากะคุงก็ถูกอาจารย์ใหญ่เรียกตัวไปพบ ตกใจมากที่จู่ๆก็โดนเรียกพบ แต่พอได้คุยกับอาจารย์ใหญ่แล้วก็โล่งอก ได้ฟังเรื่องน่าตกใจหลายๆอย่างจากอาจารย์ใหญ่ด้วยเช่นกัน อย่างเช่น เคยอยู่ไทยมากว่า 20 ปี บ้างล่ะ เป็นคนตั้ง TNI บ้างล่ะ ไม่คิดเลยว่าจะได้มาคุยกับคนใหญ่โตระดับนี้ นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง หลังจากนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาพวกเราก็ออกเดินทางกัน แต่ก่อนหน้านั้นหัวหน้าห้องขอไปเก็บของที่หอก่อน ก็เลยไปที่หอของหัวหน้าห้องกันก่อน(รอบนี้ทากะคุงไม่ได้ร่วมทางไปด้วย) หลังจากนั้นระหว่างที่กำลังเดินหาอะไรกินเพราะมันเป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว ก็เจอรูมเมทของหัวหน้าห้อง รูมเมทของหัวหน้าห้องก็บอกว่า ไหนๆ ก็เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว งั้นก็ไปกินข้าวด้วยกันเถอะ หลังจากเดินหาร้านกันได้ซักพักพวกเราก็ไปจบกันที่ร้านพิซซ่า พิซซ่าของญี่ปุ่นชิ้นบางมากเมื่อเทียบกับพิซซ่าของไทย แต่ก็ทำให้รู้ว่าการกินพิซซ่าทั้งถาดคนเดียวเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเกินกำลังมาก…. กินเสร็จพวกเราก็อำลารูมเมทของหัวหน้าห้อง และพวกเราก็มุ่งตรงสู่อิเคะบุคุโระ เป้าหมายของพวกเราคือห้างซันไชน์ซิดตี้ ที่ชั้นบนสุดของห้างมีทั้ง พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำและหอดูดาว นับว่าเป็นอะไรที่แปลกหูแปลกตามากที่มันอยู่ชั้นบนสุดของห้าง […]

วันที่ 16 มิถุนายน 2559 วันนี้ก็ไปเรียนตามปกติ ตามด้วยไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อนๆในห้องที่โรงอาหารใกล้ๆโรงเรียนเหมือนเดิม แต่ที่ต่างออกไปก็คือ มีเพื่อนใหม่ๆที่เพิ่งรู้จักมานั่งกินด้วยกันนั้นเอง หลังจากนั้นก็ใกล้จะได้เวลานัดกับทางเด็กมหาลัยเมจิ พวกเราก็เลยออกเดินทางจากโรงเรียนไปสถานีรถไฟ เจอาร์ที่ใกล้ที่สุดนั้นคือ สถานี สุกาโมะ นั้นเอง ก่อนหน้านี้พวกเราเคยนั่งรถไฟจากสถานีนี้ไปที่ ชินจุกุ ชิบุยะ ฮาราจุกุ แต่ยังไม่เคยนั่งไปทางฝั่งอากิบะ ด้วยสัญชาติญาณของทากะคุง เลยพาขึ้นรถไฟไปฝั่ง ชินจุกุเฉยเลย กว่าผมจะรู้สึกตัวว่ามีอะไรแปลกๆ ก็ล่วงเลยเข้าไป 2 3 สถานีแล้ว แต่ไม่เป็นไรเพราะว่า เจอาร์ สาย ยามาโนะเตะ นั้น มันวิ่งเป็นวงกลม ไม่ว่าจะขึ้นจากฝั่งไหนก็สามารถไปได้หมด แต่ว่าการขึ้นผิดฝั่งมันทำให้เสียเวลาเป็นอย่างมาก มากเสียจนสามารถหลับในรถไฟได้ยาวๆ เลย เมื่อไปถึงอากิบะก็รีบไปที่สถานที่นัดรวมพล นั้นคือที่ ราจิโอไคคัง ชั้น 7 ซึ่งเป็นสถานที่ที่คนเล่นการ์ดทั้งหลายจะมารวมตัวกันนั้นเอง เมื่อไปถึงก็เจอทั้งกับเพื่อนเก่า(แอนดี้)และเพื่อนใหม่ที่ไม่เคยเจอ นามว่า วาตาเบะ และ อิม อนึ่ง อิมเป็นคนเกาหลีที่พูดภาษาญี่ปุ่นเก่งมากๆ และเร็วมากๆ จนไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ว่าเป็นคนเกาหลี แม้แต่คนญี่ปุ่นด้วยกันเองก็ยังอึ้งเลย ทากะคุงกับอิมก็ประลองการ์ดกันซักพักใหญ่ๆ […]

วันที่ 15 มิถุนายน 2559 วันนี้ถือว่าเป็นวันที่พิเศษหน่อยเพราะว่าวันนี้ขอทางโรงเรียนหยุด 1 วันเพื่อที่จะไปทัศนศึกษาที่ มหาลัยเมจิ ซึ่งมหาลัยเมจินี้ก็เป็นหนึ่งในมหาลัยที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่นเช่นกัน อีกทั้งมหาลัยนี้ยังมีความร่วมมือกับ มศว อีกด้วย เรียกได้ว่านอกจาก มหาลัยโตเกียวไกโกคุโกะแล้วก็มีมหาลัยเมจิ นี่แหละ ที่เอกภาษาญี่ปุ่น มศว คุ้นเคยเป็นอย่างมาก (ที่ มศว เองก็มีศูนย์ของมหาลัยเมจิตั้งอยู่ด้วยนะ) ด้วยความช่วยเหลือของอาจารย์และนักศึกษาคณะสังคมศาสตร์ นามว่าแอนดี้(อันโดว) เลยทำให้การทัศนศึกษานี้เป็นจริงขึ้นมา พวกเรานัดเจอกันที่สถานี โอฉะโนะมิซุ ซึ่งเป็นสถานีที่อยู่ใกล้กับมหาลัยเมจิมากที่สุด ในเวลา 10 โมง วันนี้ดีหน่อยที่นิสัยคนไทยไม่ทำงานอัตโนมัติ ถือเป็นโชคดีอย่างมาก แต่กับทากะคุงแล้ว ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเขาซักเท่าไหร่ ทากะคุงก็เลยสายไปประมาณ 30 นาที หลังจากที่ทุกคนรวมตัวกันครบแล้ว ก็ได้เวลามุ่งสู่มหาลัยเมจิ ทางไปสู่มหาลัยเมจินั้นทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยร้านขายเครื่องดนตรี ถ้าหากคุณอยากจะมาหาเครื่องดนตรีซักตัว ผมเองก็คงจะแนะนำได้แค่ที่นี่ มหาลัยเมจินั้นเป็นมหาลัยที่อยู่ในตัวเมือง เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวลเลยว่า มันจะไม่มีอะไรเลย เป็นบรรยากาศในเมืองของแท้เลย เดินกันไปได้ซักพัก พวกเราก็มาถึงมหาลัยเมจิ วิทยาเขต ซุรุกะได วิทยาเขตนี้เป็นที่เรียนของนักศึกษาปี 3-4 และมีอาคารเรียนที่เป็นเอกลักษณ์มาก โดยที่อาคารเรียนนั้นเป็นตึกสูงใหญ่กว่า 20 […]

วันที่ 14 มิถุนายน 2559 วันนี้เป็นวันที่สัญญากับทางเด็กไกไดไว้ว่าวันนี้ผมกับทากะคุงจะไปเยือนมหาลัยของพวกเขา ถึงจะบอกว่ามหาลัยอยู่ในโตเกียวก็เถอะ แต่นั่งรถไฟจากกลางโตเกียวไปก็ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลยทีเดียว หลังจากที่เรียนช่วงเช้าเสร็จ ก็เหมือนเดิมเช่นทุกวัน กินข้าวที่โรงอาหารแถวโรงเรียน พอถึงเวลาอันสมควรก็ออกเดินทางไปที่มหาลัยโตเกียวไกโคคุโกะ ซึ่งก็อย่างที่บอกไปข้างต้นว่ามันไกลพอสมควร ก็มีนอนหลับพักผ่อนกันในรถไฟบ้าง เวลานัดประมาณ 4 โมงเย็นเพราะทุกคนเลิกเรียนเวลาประมาณนั้น แต่ผมกับทากะก็เหมือนเดิม กลัวว่านิสัยคนไทยจะทำงานอัตโนมัติ ก็เลยไปถึงก่อนเวลานัด 2 ชั่วโมงเช่นเดิม พอไปถึงสถานีที่ใกล้มหาลัยที่สุด พอก้าวลงมาจากรถไฟเท่านั้นแหละ สัมผัสได้ในทันทีเลยว่าต่างกับในเมืองมาก ถ้าหากเทียบกับเมืองไทยก็คงเป็นแถบชานเมือง แต่ก็ดูสงบอย่างบอกไม่ถูก และอาจจะเป็นโชคดีของพวกเราที่ตอนลงจากรถไฟก็มีเด็กแลกเปลี่ยนหลายคนลงขบวนเดียวกัน ก็เลยถือโอกาสนี้เดินตามเขาไปจนถึงมหาลัยเลย มหาลัยไกไดนั้น(จากนี้ไปขอเรียกย่อๆว่า ไกได) มีสัมพันธ์อันดีกับ มศว มาอย่างยาวนาน และมีการส่งเด็กมาแลกเปลี่ยนกับทาง มศว ทุกรุ่น เพราะฉะนั้นก็ถือว่าเป็นมหาลัยที่คุ้นเคยกันดีสำหรับเด็ก มศว เอกภาษาญี่ปุ่น แต่ว่าออกจากต่างกับที่คิดไว้ซักหน่อย… พอถึงมหาลัยแล้วระหว่างรอเพื่อนๆ ก็ทำการเดินสำรวจรอบมหาลัย แต่ประมาณ 10 นาทีก็เดินครบรอบมหาลัยแล้ว….อีกทั้งมหาลัยยังเต็มไปด้วยสีเขียวขจีของต้นไม้ เนื่องจากเวลายังเหลืออยู่มากเพราะเดินครบรอบมหาลัยเร็วเกินไปก็เลยนั่งๆ นอนๆ ตรงม้าหินแถวๆ หน้ามอเพื่อฆ่าเวลา พอถึงเวลานัดทุกคนก็ค่อยๆ ทยอยมา ระหว่างรอคนอื่นๆ ก็ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง บางคนไม่ได้เจอเป็นปี บางคนไม่ได้เจอหลายเดือน […]

วันที่ 13 มิถุนายน 2559 วันนี้เป็นวันจันทร์ที่จะต้องกลับไปเรียนอีกครั้ง ปกติทุกเช้าจะตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอน 7 โมงเช้าเพื่อให้ตื่นไปเรียนทัน แต่ด้วยแสงแดดเจ้ากรรม ก็ทำให้ตื่นมาตอนตี 4 เช่นเคย หลังจากนั้นก็หลับๆ ตื่นๆ ตลอดจนกระทั่ง 7 โมง ถ้าหากให้บอกว่าอะไรเป็นสิ่งที่ทรมานที่สุดในการมาญี่ปุ่นครั้งนี้ ก็คงบอกได้เลยว่า แสงแดดเจ้ากรรมนี่แหละที่ทำให้ทรมานที่สุดแล้วจริงๆ วันนี้เป็นวันที่ฝนจะตกหนัก ก็เลยเตรียมตัวพร้อมรับฝนไปอย่างดี แต่สุดท้ายก็เละอยู่ดี…. หลังจากเลิกเรียนแล้ว ก็ไปกินข้าวกลางวันที่โรงอาหารใกล้ๆโรงเรียน ด้วยกันกับหัวหน้าห้อง A3 และทากะคุง หลังจากนั้นก็แยกย้ายกัน วันนี้ตอนช่วงบ่ายมีนัดกับรุ่นพี่ที่สนิทกัน สถานที่นัดก็คือชินจุกุ…. ซึ่งก็เป็นไปตามระเบียบ “หลง” นั้นเอง แถมฝนยังตกไม่หยุดหย่อนอีก นับว่าเป็นอะไรที่ค่อนข้างเลวร้ายเลยทีเดียว แต่ในท้ายที่สุดก็หากันจนเจอ วันนี้ไม่ได้วางแผนอะไรเป็นพิเศษต้องการแค่เจอรุ่นพี่ที่ไม่ได้เจอมาเกือบ 1 ปี(อีกแล้ว) เพราะฉะนั้นพวกเราก็เลยแค่เดินเล่นในชินจุกุ แล้วก็ไปจบที่ คาบุกิโจ ที่คาบุกิโจแห่งนี้ในตอนกลางคืนขึ้นชื่อว่าอันตรายสำหรับคนต่างชาติ แต่ถ้าเป็นช่วงกลางวันหรือช่วงเย็น ปลอดภัยหายห่วง และที่พวกเราไปกันก็คือตึกโรงหนังที่มีหัวก๊อตซิล่าอยู่บนตึกนั้นเอง แต่ไม่ได้ไปดูหนังหรืออะไร แค่ไปชมสถานที่แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านเพราะฝนตกอย่างไม่หยุดหย่อนเลย     ศูนย์แนะแนวศึกษาต่อประเทศญี่ปุ่นเจเอ็ดดูเคชั่น เป็นสำนักงานตัวแทนในประเทศไทยของสถาบันการศึกษาที่ญี่ปุ่นโดยตรง เปิดตั้งแต่ปีค.ศ.1999  ดำเนินการสมัคร […]

วันที่ 12 มิถุนายน 2559 วันนี้เป็นวันอาทิตย์และเป็นวันแรกที่ได้นอนตื่นสายในญี่ปุ่น แต่ว่าก็ว่าเถอะ ที่ญี่ปุ่นมีความพิเศษอย่างหนึ่ง คือ พระอาทิตย์ขึ้นตั้งแต่ ตี 4…… เป็นอะไรที่มหัศจรรย์มากสำหรับคนที่ไม่เคยไปญี่ปุ่น และด้วยแสงที่แยงเข้าตากับความร้อนของแสงแดดทำให้ชอบตื่นตกใจอยู่เรื่อยว่าเรานอนตื่นสายอีกแล้วใช่ไหม แต่ว่านี่เป็นวันอาทิตย์! เรื่องพวกนั้นไม่ต้องไปสนใจมันก็ได้ วันนี้ก็มีนัดอีกเช่นเคย แต่วันนี้มีนัดตอนช่วงบ่าย และ เป็นนัดกับเด็กมหาลัยโตเกียวไกโกคุโกะ ที่เคยมาโปรแกรมระยะสั้นที่ มศว ตอนเดือน กุมภาพันธ์ ก็เลยได้มีโอกาสทำความรู้จัก ดูแลพวกเขา และสนิทกัน คราวนี้ก็ถึงตาของนักศึกษาไทยไปให้เขาดูแลบ้างแล้ว(ฮา) สถานที่นัดพบในวันนี้ก็คือ ชิบุยะ(อีกแล้ว) ซึ่งจากครั้งก่อนที่ไปกับทากะคุงมาทำให้ไม่มีทางหลงแน่นอน เวลานัดคือตอน 3 โมงเย็น เจอกันแล้วก็ไปกินอาหารไทยในร้านอาหารไทยที่ 1 คนในกลุ่มเด็กไกได (จากนี้ไปขอเรียกย่อว่าไกได) ทำงานพิเศษอยู่ ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกเช่นกันที่จะได้ไปลิ้มรสอาหารไทยในญี่ปุ่น อยากรู้จริงๆ ว่ารสชาติจะต่างกับที่ไทยมากแค่ไหน เนื่องจากว่าอีกฝ่ายเป็นคนญี่ปุ่น ผมกับทากะคุงเลยกลัวว่านิสัยคนไทยจะทำงานอัตโนมัติ ก็เลยนัดเจอกันเองก่อนเวลานัดกับทางเด็กไกได 2 ชม. พอมาถึงที่ชิบุยะแล้วเจอกับทากะคุงแล้ว วันนี้พบว่าที่ชิบุยะ คึกคักกว่าปกติ ก็เลยลองเดินสำรวจกันดู พบว่าวันนี้มีเทศกาลรำวงที่มาจากโอกินาว่า ดูๆ ไปแล้วมีผู้เข้าร่วมน่าจะเกือบๆ 1000 คนได้ […]

วันที่ 11 มิถุนายน 2559 วันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งถือว่าเป็นวันหยุดวันแรกของทริปนี้ วันนี้ถือว่าเป็นวันสำคัญอย่างยิ่งเพราะว่า วันนี้ต้องไปเจอเพื่อนคนนึง ต้องขอท้าวความก่อนเลยว่า สำหรับเพื่อนคนนี้แล้วมีความพิเศษอย่างไร เพื่อนคนนี้มีชื่อว่าอากิ รู้จักกันทางเกมออนไลน์เมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้ว ไม่เคยเจอตัวจริงกันมาก่อน แต่ระหว่าง 8 ปีที่ผ่านมานี้ก็ยังคุยด้วยกันมาตลอด นี่จึงเป็นครั้งแรกที่จะได้เจออากิ เป็นอะไรที่ค่อนข้างตื่นเต้นเลยทีเดียว สถานที่นัดพบในวันนี้ก็คือ อากิบะ(อีกแล้ว) นัดกันไว้ตอน 9 โมงครึ่ง แต่แล้วนิสัยคนไทยก็ทำงานโดยอัตโนมัติ “สาย” นั้นเอง สายกว่าเวลานัดไปเกือบ 1 ชม. แต่จนแล้วจนรอดก็มาเจอกันจนได้ และแล้วก็ได้เวลาตะลุยอากิบะ วันนี้ต่างกับครั้งก่อนตรงที่ว่า เจอร้านไหนแวะเข้าหมดทุกร้าน โดยวันนี้มีเป้าหมายคือซื้อของฝากกลับไปให้กลุ่มเพื่อนที่ไทย(จำนวนหลายคน) ซึ่งสปอนเซอร์ในวันนี้ก็คือ อากิ นั้นเอง วันนี้เป็นอะไรที่รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมากๆ เผลอแปปเดียวก็ได้ของมาเยอะมาก และเผลอแปปเดียวเวลาก็ล่วงเลยเข้าสู่ช่วงหัวค่ำแล้ว วันนี้ทำให้ได้รู้ว่าเวลาเที่ยวกับเพื่อนที่รู้ใจกัน เวลามันผ่านไปเร็วแบบนี้นี่เอง สุดท้ายแล้วอากิก็ต้องขอตัวกลับก่อนเพราะว่าถ้าหากมืดกว่านี้สายรถไฟที่อากิขึ้นจะอัดแน่นไปด้วยผู้คนทำให้เดินทางลำบาก ทางผมเองก็ลำบากใช่ย่อยเหมือนกัน เนื่องด้วยของที่ซื้อมามากมายโดยที่ไม่ทันคิดถึงเรื่องน้ำหนักกระเป๋าเวลาขากลับ ก็คิดอยู่นานว่าจะกลับบ้านยังไง แต่ด้วยความสะดวกที่ว่า จากอากิบะ มีรถบัสที่นั่งแค่ต่อเดียวก็สามารถไปถึงแถวๆ บ้านโฮสได้เลยจึงทำให้การไปๆ กลับๆ อากิบะ เป็นเรื่องที่ง่ายดายและสบายมาก (แต่อันตรายต่อเงินในกระเป๋ามากๆ) […]

วันที่ 10 มิถุนายน 2559 วันนี้เป็นวันที่ 2 ของการเข้าค่าย ก็ตื่นแต่เช้าจัดเก็บข้าวของ ทานอาหารเช้า แล้วก็ขึ้นรถบัสออกเดินทางสู่ อุมิโฮตารุ การเดินทางถือว่าค่อนข้างนานกินเวลาประมาณ 2 ชม. ได้ อุมิโฮตารุถือว่าเป็นจุดชมวิวขนาดใหญ่และจุดพักรถที่อยู่กลางทะเล ที่อุมิโฮตารุนั้นทางโรงเรียนได้ปล่อยให้ไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระเป็นเวลา 2 ชม. ถึงจะให้เวลา 2 ชม. แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเดินทั่วอุมิโฮตารุเพราะมันกว้างมากจริงๆ หลังจากได้เวลาอิสระมา ก็จัดแจงเดินถ่ายรูปวิวให้มากที่สุด จะสวยไม่สวยก็ขอถ่ายไว้ก่อน พอถ่ายวิวจนจุใจแล้ว ก็เดินไปเจอกับหัวหน้าห้อง (ผู้รับผิดชอบคลาส A3 ในทริปครั้งนี้) ก็เลยชวนกันไปกินข้าวพร้อมกับเพื่อนชาวไต้หวันอีก 1 คน พอกินข้าวกันเสร็จแล้ว ก็แยกย้ายกันไปหาซื้อของฝาก ผมเองก็ซื้อของฝากกลับไปจำนวนหนึ่งให้พอดีกับสมาชิกในโฮสแฟมมิลี่ทุกคน พอกลับมาขึ้นรถนับจำนวนคนเสร็จก็ออกเดินทางกลับสู่ โตเกียว ในระหว่างที่นั่งรถอยู่นั้นก็มีไลน์ติดต่อมาจากพี่เทคที่มหาลัย ตกลงกันไว้ว่าเย็นนี้พวกเราจะไปเจอกัน พอถึงจุดลงรถแล้วก็เรียกทากะคุงมารวมพลกันอีกครั้ง แต่ว่ากว่าจะถึงเวลานัดยังมีเวลาเหลืออยู่อีกหลายชั่วโมง ก็เลยเดินย้อนกลับไปที่โรงเรียนเพื่อไปปริ้นตั๋วเครื่องบินขากลับ หลังจากนั้นพอถึงเวลาอันสมควรก็ออกเดินทางจากโรงเรียนไปอิเคะบุคุโระที่เป็นจุดนัดพบ โดยได้เพื่อนชาวไต้หวันนามว่าฟงซัง นำทางไปให้ถึงที่ แต่พอถึงจุดนัดพบแล้วกลับพบว่าพี่เทคนั้นยังไม่มา (มาสายนั้นเอง) ฟงซังเองก็มีธุระต่อเลยต้องขอตัวกลับก่อน เมื่อเห็นว่าพี่เทคยังไม่มาก็เลยเดินเล่นรอบๆ อิเคะบุคุโระไปก่อน จนพี่เทคมาถึง เวลาก็ล่วงเลยเป็นช่วงเย็นแล้ว สภาพท้องของทุกคนก็ไม่ค่อยสู้ดีนักก็เลยตงลงกันว่าจะไปหาอะไรกินกัน […]