บันทึกประสบการณ์ของน้องช่อ ผู้ชนะจากการแข่งขันตอบปัญหาภาษาญี่ปุ่น J-Challenge#5 กับการเดินทางไปประเทศญี่ปุ่น ที่โรงเรียน Yono Gakuin Japanese Language School จังหวัด ไซตามะ  วันที่ 12 ที่ญี่ปุ่น..

วันที่ 24 ตุลาคม 2010

เช้านี้แม่มาปลุก เพราะเราบอกว่า จะออกจากบ้านตี 5 แม่ใจดีจังเลย ถ้าแม่ไม่ปลุกนี่ ก็ไม่ตื่นนะเนี่ย ก็ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกอ่า T^T ล้างหน้า แปรงฟัน แม่ก็เอาน้ำชามาให้ แล้วก็เอากล้วยใส่กระเป๋าไปด้วย 55555จากนั้นก็รีบออกจากบ้าน  เช้านี้ไม่กินข้าว เพราะเกรงใจเขาไง มันเช้าไป ไปถึงที่จอดจักรยาน คนเก็บตังค์ไม่อยู่ด้วย ก็เลยไม่ได้จ่ายตังค์เลย คงเพราะมันเช้ามากล่ะมั้ง ไปถึงสถานี 大宮ซึ่งนัดดากับ谷先生ไว้เวลา ５.00 เรามาช้าคนสุดท้ายอีกแล้ว อีกแล้วๆๆๆ เห็นอาจารย์กับดายืนรออยู่ แล้วเราก็เอาตังค์ให้อาจารย์ ７５００เพราะอาจารย์เขาออกตังค์ให้ก่อน แล้วก็ได้ตั๋วมา เห็นมีตั้ง ３ใบ เอ๊ะ！！อาจารย์ไปด้วยรึป่าว พอถามอาจารย์ก็ตอบว่า “ใช่ ไปด้วย” ５５５５５５สงสัยจะไปดูแลเรามากกว่า ５５５５＋＋

แล้วอาจารย์ก็พาเราไปรอที่ป้ายรถบัสเลย แต่ว่าเรายังไม่ได้กินข้าวเลยนะ ก็เลยบอกอาจารย์ให้พาไป ไปเข้า Family Mart ได้ข้าวปั้น おにぎりมา２２０เยน มีหัวไชเท้าดองให้ด้วย เออใช่ กับข้าวที่กินที่บ้านอ่ะ มักจะมีผักดองด้วยแหล่ะ ６．１０ก็ออกเดินทาง หิวข้าวอ่า แต่อาจารย์บอกว่า อย่าเพิ่งกินอะไรประมาณนี้ แต่เราเห็นเด็กวัยรุ่นที่เขาขึ้นมา ก็กินขนมปัง กินน้ำได้นะ เราก็ไม่กล้ากิน เห็นอาจารย์ยังไม่หลับ ประมาณ ７．３０ท้องมันหิวอ่ะ  ไม่ไหวแล้ว แล้วอาจารย์ก็หลับแล้วด้วย เราก็เลยเอาข้าวขึ้นมากิน แกะแบบไม่ให้มีเสียงเลยทีเดียว ５５５５５５５５กลัวตื่นไง กินๆกันใหญ่จนลืมถ่ายรูปข้าวเลย５５５５กินเสร็จก็กินกล้วยอีก ต่อด้วยน้ำชา อ่า….อิ่ม มีความสุขจัง นอนต่อได้แล้ว เห็นอาจารย์หลับแบบไม่รู้สึกตัว ก็เลยแอบถ่ายรูปมา เหมือนโนบิตะเลย ５５５５５ พอใกล้จะถึงมันเป็นแบบทางขึ้นเขาอ่ะ เขาหลายลูกมาก สวยดี  เลยถ่านรูปมาฝาก อากาศข้างนอกคงหนาวน่าดู เห็นอาจารย์ 谷ตื่นแล้ว อาจารย์ก็เอาข้าวปั้นขึ้นมากินเหมือนกัน แต่อาจารย์ไม่ถามเรานะว่ากินรึยัง คงเห็นซากอ่ะ ว่าเรากินกันแล้ว５５５５ก็เลยไม่ถาม

พอถึง FujiQ เราก็ถ่ายรูปกัน รอยื่นตั๋วตรงทางเข้า แล้วก็ได้บัตรมา เป็นบัตร Free pass เล่นได้ทุกอย่าง ตรงทางเข้า มีเครื่องที่ต้องถ่ายรูปด้วย คือเอาบัตรที่เราได้นี้ใส่เข้าไป แล้วเราก็ยื่นหน้าเข้าไปถ่าย เหมือนบัตรประจำตัวอ่ะ หน้าตาเราทุเรศชะมัดเลย ５５５＋＋แล้วอาจารย์ก็พาเราวิ่งเข้าไปข้างใน ย้ำว่าวิ่ง５５５รีบเข้าไปเล่นเลย อันแรกที่เล่นชื่อ Fujiyama รอ 1ชม.อ่ะ เข้าคิวกันเยอะจริงๆ พอขึ้นไปนั่งแล้ว แบบคิดว่ามันคงสนุกอ่ะนะ พี่เขาให้เอาของทุกอย่างไว้ใน Locker หมดเลย ไม่ว่าจะเป็นหมวก แว่นตา ผ้าพันคอ ไม่ให้เอาติดตัวเลย โหย…..คงแรงน่าดู 谷先生ก็ถอดแว่น น่ารักดีอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ เตรียมตัวเตรียมใจพร้อมแล้ว ก็ Go!!! แรกๆ ก็ช้า Chill chill มองดูวิวข้างล่าง มองดูคนข้างหลัง ซึ่งก็คือ 谷先生เรานั่งคู่กับดา ２   คน อาจารย์เขานั่งคนเดียว！！！พอมาถึงที่สูงสุด เกือบ 100 เมตรอ่ะ World record เลย มันก็พุ่งลงไปเลย แบบเร็วมาก ตั้งตัวไม่ทัน คอแทบหลุดอ่ะ มันเร็วไง แล้วก็มีแบบเหล็กๆ เราก็กลัวว่าจะโดนหัวเรารึเปล่า ก็คอยหลบด้วย ５５５５เร็วชะมัด เร็วจริง กรี๊ดตลอด น้ำตาไหลเลยอ่ะ ระยะทางมันไกลด้วย มีถ่ายรูปตอนที่เราเล่นอยู่ด้วยนะ แต่เราไม่รู้ว่ามันถ่ายตอนไหน ภาพออกมาเลยไม่สวยเลย ทุเรศมาก หลับตาปี๋เลย  กลัวอ่ะ ไม่กล้าปล่อยมือเลย เห็นภาพคนอื่นนี่ แบบปล่อยมือด้วย ยิ้มอีกต่างหาก คงมาเล่นบ่อยมั้ง มาอันแรกก็น่ากลัวแล้ว แต่ก็สนุกดี 谷先生ยังบอกこわいอ่ะ ５５５５ตอนจะไปเขาก็ตบมือให้กำลังด้วยนะ พอเล่นจบเขาก็ตบมือให้อีก

ไปอันอื่นต่อชื่อ ドドんパเห็นมันพุ่งแรง รอ１ชม.ครึ่งแหน่ะ คนเยอะจริงๆ พอเข้าไปนั่ง谷先生 นั่งข้างหลังเราอีกแล้ว  อันนี้ก็แรงเหมือนกัน เหมือนอันแรกเลย มันสูงมาก เห็นแต่ท้องฟ้า เร็วมาก แป๊บเดียว Fujiyamaยังนานกว่าอีก ตอนลงนี่มึนหัวนิดนึง 谷先生ก็บอกこわいแล้วก็はやい５５５５ต่อไปเราก็ไปต่อที่มันเป็นแบบ ให้นั่งคู่ เรานั่งกับดา 先生ไม่ขึ้นคอยถ่ายรูปให้เรา เป็นช่างภาพส่วนตัว ５５５５ มันก็ค่อยๆขึ้นไป สูงขึ้นเรื่อยๆ หมุนไปเรื่อยๆ อันนี้ไม่น่ากลัว สวย มองเห็นวิว หมดเลย เห็น 富士山　ด้วย ไม่มนหิมะเลย เห็นจะๆ ลูกเบ้อเร่อเลย ชัดดีนะ อากาศข้างบนก็เย็นๆ ดีนะ เราถอดรองเท้าด้วย เพราะมันไม่มั่นคงเท่าไหร่５５５５５５＋＋เดี๋ยวหลุดลงมาโดนหัวชาวบ้านเขา สีเครื่องเล่นนี่ยังกะเขตก่อสร้างบ้านเราเลย ５５５

จากนั้นก็ไปต่อ Red Tower เป็นแบบนั่งกัน แล้วมันก็ค่อยๆ ขึ้นไปๆ จากนั้นก็ปล่อยลงมา แล้วก็ขึ้นอีก ลงอีก อันนี้ 先生 ขึ้นด้วย ตอนขึ้นก็ช้าๆ ไม่เร็ว เรานี่แบบเกร็งแล้วอ่ะ เพราะคิดว่ามันต้องปล่อยลงมาแบบแรงมากๆ  เรานี่จับแน่นเลย ขึ้นไปถึงบนสุด เรากับดานี่ก็กรี๊ดเลย  อ้าว….คือมันยังไม่ปล่อย ５５５５เราก็เลยขำๆกัน พอตอนปล่อยจริงๆ อ่ะ เร็วมาก จับแน่นจนปวดไหล่เลย ก้นนี่ลอยเลย ตอนที่มันปล่อยลงอ่ะ เร็วจริงๆ แต่ว่ามันแป๊บเดียว เรายังพูดกันเลยว่า “อ้าว จบแล้วหรอ” เอ้อ จะบอกว่า เครื่องเล่นแทบจะทุกอย่าง เขาจะให้ถอดแว่น หมวก กระเป๋า ผ้าพันคอ ขนากกิ๊บติดผมยังให้เราเอาออกเลยอ่ะ อะไรก็ไม่ให้เอาติดตัวเลย เดี๋ยวมันหล่นแล้วหายไง เอาใส่ Locker ไว้ให้หมด แล้วก็เก็บกุญแจรัดใส่มือไป

ต่อไปเป็น Panic Clock เป็นเข็มนาฬิกา แล้วมันก็ค่อยๆเหวี่ยงเหมือนลูกตุ้มก่อน ค้างแป๊บนึง จากนั้นก็ลง แล้วก็ขึ้นไปอีกรอบ ค่อยๆ เพิ่มความสูงไปเรื่อยๆ จนเท้านี่ชี้ฟ้าเลย ค้างดวยนะ แบบเราใส่สร้อยพระไปนี่ มาแปะไว้ที่ปากเลยอ่ะ เราไม่กล้าถอดทิ้งไว้ไง กลัวหาย ดีนะไม่หลุดจากหัวลงมาข้างล่าง หัวทิ่มอย่างนั้นเลยกรี๊ดเลย แล้วมันก็หมุนอีกนะ แต่ไม่เร็วมากนะ หนุกดี คนอื่นเขาไม่ค่อยกรี๊ดเท่าไหร่ เราก็เลยกรี๊ดมากไม่ได้ ไม่เหมือนที่ไทย กรี๊ดแหลกเลย ฮ่าๆๆๆๆ อันนี้ 先生ก็ไม่ขึ้น คอยถ่ายรูปให้พวกเรา５５５５＋＋จากนั้นก็ไปขึ้น Pizza อันนี้รอแป๊บเดียว เพราะที่นั่งมันเยอะ เป็นถาดๆ ไง ขึ้นไปก็เหวี่ยงชะมัดเลย หมุนๆๆ แล้วก็หมุน  อันนี้เราก็ถอดรองเท้าอีก ด้วยเหตุผลเช่นเดิม ５５５先生ไม่ขึ้น ถ่ายรูปให้ตล้อดตลอด อาจารย์บอกว่า ไม่รู้พวกเราอย่ตรงไหนกัน เพราะมันหมุนไปหมด ก็เลยถ่ายทุกช้อตเลย ５５５５เราก็ว่ามันเหวี่ยงมากเลยนะ เห็นแต่ท้องฟ้า ขานี่หนาวมาก เพราะถอดรองเท้า  แต่ว่าอันนี้เราไม่ค่อยกรี๊ด รู้สึกว่ามันรัดปลอดภัยดี

กะว่าจะเล่นええじゃないかต่อสักหน่อย อันนี้คือสุดยอดความหวาดเสียวของที่นี่เลยนะเนี่ย มันก็เหมือนรถไฟเหาะบ้านเราอ่ะ แต่ว่าที่นั่งอันนี้ ตัวเราจะหมุนตลอดอ่ะ มันไม่ได้นั่งอยู่กับที่ไง ที่วางขาก็ไม่มี ที่นั่งมันก็หมุนๆ เหมือนลูกฟุตบอลเลย อันนี้คนที่เล่นเขาพากันกรี๊ดจริงๆ น่ากลัวที่สุดแล้วอ่ะ จะเล่นแล้วเชียว แต่ต้องรอตั้ง ２ชม.กว่าๆ ตอนนี้ก็บ่ายโมงแล้ว ก็เลยคิดว่าไปกินข้าวเที่ยงดีกว่า ไปกินกัน ３คน ของเราเหมือนของ 先生เลย เป็นกุ้งอ่ะ ９５０เยน กินช้าอีกแล้ววววว คนอื่นเขากินกันหมดแล้ว รอเราคนเดียว ช้าตลอด อาจารย์ต้องว่าในใจแน่ๆ เลยอ่า เสร็จแล้วเราก็อยากกินไอศกรีมอีก เลยไปกดตั๋ว แล้วเอาไปยื่น ได้ไอศกรีมรสองุ่นมา หอมมากกกกก 谷先生เลยถ่ายรูปไว้ ผลัดกันกินกับดา ２คน เหมือนเด็กๆ เลย ５５５先生ก็หัวเราะ

พอกินอิ่มแล้วก็ไม่กล้าเล่นไรเสียวๆ แล้ว เดี๋ยวอ้วกออกมา ก็เลยไปเล่นปั่นจักรยานกัน อันนี้ 先生ก็เล่นนะ ปั่นคนเดียวด้วย เร็วอีกต่างหาก เรากับดา ２คนนี่ยังปั่นไม่ทันอ่ะ แล้วอาจารย์ก็หันมาถ่ายรูปเราเป็นพักๆ แล้วก็รีบปั่นใหญ่เลย เราก็ปั่นตาม แต่ก็ไม่ทัน ５５５ต่อไปจะไปเล่น  Ice Skate พอไปถึง ต้องเสียตังค์ค่ารองเท้า １０００เยนอ่ะ ก็เลยไม่เล่นเลย ５５５５ใกล้ๆ กันก็มี Gundam Land เยอะเยอะเลย เรายิ่งคลั่งไคล้ Gundam อยู่ แต่กระเป๋ามันไม่พอจะยัดแล้วอ่ะ ซื้อที่ Big Camera มาแล้ว ช่างเหอะ เต็มแล้วนี่นา

จากนั้นก็ไปเล่นที่มันเปียกน้ำหน่อย เข้าแถวรอ ２ชม.ได้ คนเยอะมากกก รอน้าน นาน สุดท้ายก็ได้เล่น ซื้อเสื้อกกันฝนมาใส่กันน้ำ １００เยน (แต่ก็กันฝนด้วยนะ เพราะฝนตกนิดหน่อย５５５＋＋) สนุกดี 谷先生ยังร้องเลย ５５５ร้องเพราะความสนุกนะ น้ำเปียกรองเท้าไปหมดเลย หนาวมาก อากาศหนาวๆ มาเล่นไรเปียกน้ำเนี่ย ５５５ก็หนุกดี มันไม่น่ากลัว เล่นเสร็จก็มาโยนเหรียญใส่ถาดบัว กลางน้ำ 先生เอาเหรียญ １เยน ให้โยนแล้วไม่ลง อาจารย์ก็โยนไม่ลง ชิวเฉียด อีกนิดเดียว ก็เลยคิดจะโยนให้ลงให้ได้ เลยหยิบเหรียญตัวเองออกมา อธิษฐานด้วนะว่า “ขอให้ได้เจอแฟนนิสัยดีๆ ใจดีด้วย เป็นคนญี่ปุ่นก็ดี５５５”โยนเลย ไม่ลง！！！ชิวเฉียดอีกแล้วอ่ะ อาจารย์โยนครั้งที่２ลงเป๊ะเลย すごい！！เสร็จแล้วก็ไปถ่ายรูปกับแมว (เหมือนกับว่าแมวเป็นสัญลักษณ์ของความรักมั้งนะ)

แล้วเราก็เข้าไปบ้านผีสิง รอสักพัก เขาก็เปิดให้เราเข้าไป ตอนเดินข้างในมันมืดมากกก เขาปิดไฟอ่ะ เรานี่จับดาไว้ตลอดเลยล่ะ มืดตึดตื๋อเลย บางจุดก็มีปิดไฟสลัวๆ ด้วย มีเสียงน้ำหยดดังติ๋งๆๆๆๆๆๆๆ น่ากลัวอ่ะ เพราะมันดังมาก เดินเข้าไปข้างใน เขาก็ให้ไปยืนในโลง แปลกดี ที่เมืองไทยไม่มีนะเนี่ย แล้วเขาก็เล่าเรื่องผี เป็นภาษาญี่ปุ่นอ่ะนะ ซึ่งเราไม่รู้เรื่อง ก็เลยไม่รู้สึกกลัวเลย มีแบบกระตุกทุบหลังด้วยนะ โลงเนี่ย แล้วมันก็มีลำโพงติดอยู่ทุกโลงมั้ง เพราะสียงมันเหมือนอยู่ข้างๆ หูเลย！！！
ออกมาเสร็จ เราก็ไปเล่น Hamtaroอันนี้ 先生ไม่เล่น (อีกแล้ว)มันให้ซ้อนกัน ２คน แบบไม่ใช่นั่งข้างๆ นะ เป็นแบบนั่งข้างหน้ากันอ่ะ ดานั่งข้างหลังเรา แล้วมันก็ Go!!!!แบบหวาดเสียว นิดๆ เดี๋ยวเอียงซ้าย เดี๋ยวเอียงขวา เหมือนมันจะตกเลย แต่ก็ไม่ตก ใกล้เวลาจะกลับแล้วสิๆ ก็เลยรีบวิ่งไปเล่น เล่นนี่เลย ถ้วยน้ำชา เข้าไปนั่ง แล้วหมุนๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าเราหมุนเองด้วยก็จะเร็ว  แต่แบบเวียนหัว จะอ้วก ก็เลยนั่งเฉยๆ ให้มันหมุนเองช้าๆ ไม่ไหวแล้ว เรารู้สึกว่ามาเล่นอันนี้แล้วไม่ไหวจริงๆ จะอ้วกอ่ะ เตรียมถุงเรียบร้อนเลยนะเนี่ย ไปเล่นหมุนๆ ต่อ อันนี้ก็หมุนเร็วอยู่ ที่นั่งเดี่ยวด้วย สูงจนอยู่บนหัวอาจารย์เลย  อาจารย์ก็ถ่ายรูปให้  อาจารย์ก็ตั้งใจหาเราเนอะ เพื่อให้เรามีรูปถ่ายเนอะ ขอบคุณอาจารย์จากใจจริงๆ

บรรยากาสตอนกลางคืนนี่สวยดีนะ ไฟสีต่างๆ ก็จะเปิด ต้นไม้ก็ประดับไฟสวยงาม มีรูปหัวใจให้ถ่ายด้วย  เราก็เลยไปยืนทำท่าซารังเฮกัน (จะเกาหลีหรอเนี่ย นี่ญี่ปุ่นไม่ใช่หรอ？５５５)ตอนที่เราทำท่านี้มีแต่คนมองอ่ะ เขิลลน้า เสร็จแล้วก็ได้เวลากลับจริงๆ มารอรถบัสข้างหน้าFujiQ อ๊ะ..มาแล้ว ั พอขึ้นรถบัสได้ก็หลับเลย แบบเรารู้ตัวเอง ถ้าไม่หลับนะ แบบอ้วกแน่ๆ ดมทั้งยาดม ทาทั้งยาหม่อง ไม่อยากอ้วกนะ เกรงใจคนอื่นเขา เดี๋ยวเขาเหม็น ก็เลยนอนๆ ให้หลับไป สักพักอาจารย์ก็เอารูปที่อาจารย์ถ่ายวันนี้มาให้ดู มีแต่รูปสวยๆ ทั้งนั้นเลย อาจารย์ถ่ายรูปสวยนะเนี่ย อาจารย์ให้เอาUSBไป Copyด้วย เลยก๊อปเลย แต่เสียดายอ่ะ ใส่ได้นิดเดียวก็เต็มแล้ว เพราะรูปมันเยอะอ่ะ เลยใช้ของดาอีก ของดาก็เต็ม ５５５５รูปแบบเยอะจริงๆ ไม่ไหวๆๆๆๆ ５５５５＋＋จากนั้นก็หลับยาวเลย หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็หายอยากอ้วกแล้ว แสดงว่าหายแล้วสินะ มาถึง 大宮ก็３ทุ่ม１５แล้ว นั่งรถไฟไปลงบ้านอีก ดาลงก่อนที่ 北浦和　แล้ว先生ก็ลงที่浦和สุดท้ายเราก็ลงที่南浦和 ฝนตกพร่ำๆ เราก็เดินไปเอาจักรยาน สงสัยมันดึกแล้ว เลยไม่มีคนเก็บตังค์อยู่อีกแล้ว ก็เลยเอาจักรยานออกมาเลย แต่เขาก็ติดป้ายตรงจักรยานเราว่า”กรุณาไปจ่ายตังค์ด้วย” ５５５５５５รีบเลยดึกแล้ว เดี๋ยวฝนตกหนักล่ะ แย่เลย

กลับถึงบ้านประมาณ ４ทุ่ม เขานอนกันไปหมดแล้ว เหลือแต่แม่ แม่ก็เอาข้าวมาให้กิน เป็นข้าวผัด こんぶ แครอท ฟองเต้าหู้ แล้วก็มีซุปหอยกาบเล็กๆ อีก แม่ก็ถามเป็นไงบ้าง ก็เลยเอารูปภาพให้ดู ว่าเล่นอะไรไปบ้าง แม่ก็ไปหยิบหนังสือมา มี FujiQด้วย เราก็บอกว่าอันนี้เล่นแล้ว อันนี้ขึ้นแล้ว หลายอันเลย แม่ก็ อ๋อๆๆๆๆๆๆ แล้วแม่ก็บอกกินข้าวเยอะๆ นะ ไปเอาอีกก็ได้นะ แต่แบบอิ่มแล้ว มีขนมไดฟุคุให้กินอีก อิ่มแปล้เลย ไม่รู้จะคุยอะไร ก็เลยถามว่า พี่ชายคนเล็กทำงานอะไร แม่ก็บอก けいびいんเขียนให้ด้วย แล้วก็อธิบายให้เราฟังว่า เกี่ยวกับดูแลรถจากอันตราย ประมาณเนี่ยอ่ะนะ เราก็ไม่ค่อยเข้าใจ กินข้าวเสร็จ กินขนมเสร็จ ก็เลยมาเปิด Talking dictionary ดู ก็ได้ความว่า ยาม คนดูแลรักษาความปลอดภัย เห้ยยยย…เป็นยามเหรออออ ไม่น่าใช่ คงเป็นพวกซ่อมรถยนต์มั้ง  ไปอาบน้ำ แช่ お風呂ให้หายเพลียหน่อย สระผมด้วย กะว่าจะนอนคาอ่างแล้ว แต่แบบเกรงใจเขาอ่ะ กว่าจะได้นอนก็ดึก แต่แม่ดึกกว่า ยังไม่นอนเลย สัปหงกอยู่บนโต๊ะอาหารอ่ะ ดูแม่เหนื่อยทุกวันเลย เห็นหลับบนโต๊ะที่เรานั่งกินข้าวกันประจำเลย เหนื่อยก็พักนะแม่นะ

บันทึกประสบการณ์วันที่ 13 ของน้องช่อ >>

Link ที่เกี่ยวข้อง >>
Diary บันทึกประสบการณ์ ผู้ชนะการแข่งขันภาษาญี่ปุ่น JChallenge#4
Diary บันทึกประสบการณ์ ผู้ชนะการแข่งขันภาษาญี่ปุ่น JChallenge#3