จุดเริ่มต้นที่พบกับภาษาญี่ปุ่น…
ย้อนกลับไป เมื่อสมัยที่โรงเรียนยังให้เด็กม.ต้น ตัดผมสั้นเสมอติ่งหู ก่อนจะเรียนจบ จะมีการประกาศผลสายการเรียนต่อม.ปลาย
นักเรียนนับร้อยคนมุงยืนดูบอร์ดของโรงเรียนเพื่อมองหาชื่อของตน
มองซ้าย..มองขวา ก็ไม่พบชื่อของตนเอง..
2 รอบก็แล้ว 3 รอบผ่านไป จากร้อยกว่าคนที่มองดู เหลือ 10 คน
สุดท้าย… ไม่มีชื่อของตนเองในบอร์ด
..
หลังจากวันนั้น รู้สึกว่า ควรทำอะไรต่อไปดีนะ ?
สุดท้ายตัดสินใจ..จะสอบเข้าที่เดิม อยากเรียนที่เดิมมมมมมมอ่ะ ไม่ได้ติดผู้นะ..นี่โรงเรียนสตรีล้วน! ????
ก่อนสอบมีเอกสารมาให้กรอกว่าจะเข้าสายการเรียนไหน วิทย์ – คณิต, ศิลป์ – คำนวณ, ศิลป์ภาษา, ศิลป์สังคม ?
ถามใครก็บอกว่าให้เลือกในสิ่งที่ชอบ อยากทำงานอะไร ณ ตอนนั้นอายุ 15 ขวบ ใครจะไปเลือกถูกกกกกกกกกก
งั้นตามความฝันวัยเด็กตอนที่ถูกอาจารย์ถามเรื่องว่าอยากเป็นอะไรละกัน
“หนูอยากเป็นแอร์ค่ะ” จัดไปสายศิลป์ภาษา
แล้วภาษาที่เลือกล่ะ เอาภาษาอะไรดี….อืม…อืมมม…คิดหนักกกหลายวัน
สุดท้าย สิ่งที่เขียนลงไปในกระดาษก็คือ สายศิลป์ภาษาญี่ปุ่น ????????
นั่นเพราะว่า…
เพราะว่าอะไร ..ตอนนั้นยังไม่รู้ หาคำตอบให้ตัวเองยังไม่ชัดเจน ได้แต่ถามตัวเองว่า..เป็นคนที่ชอบญี่ปุ่นไหม? ญี่ปุ่นเป็นยังไง? ไม่เคยไป ดีหรอ? ไม่รู้อ่ะ….
สิ่งที่ชอบอ่ะ มีอะไรบ้าง ชอบแค่การ์ตูน โดราเอมอน เซเลอร์มูน โปเกมอน มันคุ้นหูจนรู้สึกว่ามันใกล้ตัวเรามาก ตั้งแต่จำความได้ โดเรมอนตีคู่เป็นเพื่อนซี้มาเลย มีกันตั้งแต่สมัยเครื่องเล่นเป็นวิดีโอ จนตอนนั้นเป็นระบบซีดี มันต้องมีอะไรดี ทำไมอยู่นานคงทนขนาดนี้
นั่นแหละ คือสาเหตุ…เรียนอันนี้มันนี่แหละ
และการเรียนครั้งนั้นก็ยาวมาถึงตอนนี้ โดราเอมอน เซเลอร์มูน โปเกมอน มันก็ยังอยู่ เพิ่มเติมคือเราพูดภาษาญี่ปุ่นได้แล้วนะ (สะบัดบ๊อบ) จากผลการเรียนมาตลอด 7 ปี ในเมืองไทยน่ะ!
อ่ะ ข้ามมาตอนทำงานเลย ทำงานอะไรดี?
คำว่า “หนูอยากเป็นแอร์ค่ะ” ยังคงอยู่ในหัวนะ แต่ได้มีโอกาสมาพบกับ “เจเอ็ดดูเคชั่น” ซะก่อน เลยมาทำงาน แนะแนวเรียนต่อญี่ปุ่น
แต่เดี๋ยว……………
ทำงานเรื่องเรียนต่อ แต่จะไม่มีประสบการณ์ไปเรียนเลย?? คงจะแนะนำใครได้หรอก!!!
ที่จริงสมัยมหาวิทยาลัย ตอนนั้นมีโอกาสไปเรียนที่ญี่ปุ่นมา 2 ครั้ง ไปเรียนโรงเรียนสอนภาษามา 1 ครั้ง และอีกครั้งไปในฐานะตัวแทนมหาวิทยาลัย ไปแลกเปลี่ยนสั้นๆ ที่มหาวิทยาลัยเมจิ.. แต่ก็ไปแค่สั้นๆ เอง
พอทำงานไปได้ซักพัก ก็เริ่มละ
แนะนำนักเรียนไปเรียนต่อตั้งนับร้อย อยากจะไปเองบ้างจัง
ไปเรียนต่อดีกว่า…
แล้วก็ไป
ข้ามน้ำ ข้ามทะเล มาถึงแล้วว เจแปนนนน ชั้นกลับมาอีกแล้วววว
ครั้งนี้มาโผล่ที่ “นางาซากิ”
เอ้ะ…
ฟังไม่ผิดค่ะ Kwassui women’s University ที่นางาซากิ ถูกต้องแล้ววววววว
“ทำไมไปที่นั่นล่ะ” คนรอบข้างรัวๆ คำถามนี้มาบ่อยครั้ง งั้นมาบอกเหตุผลไว้ตรงนี้เลย
- เป็นมหาวิทยาลัย และยังเรียนวิชาอื่นๆที่นอกจากญี่ปุ่นได้ด้วย
- ค่าเทอมมันถูกแถมค่าที่พักดึงดูดใจมาก
- อยากพักผ่อน อยากอยู่แบบสบายๆ เพราะว่าปกติทำงานในกรุงเทพมาตลอด มาพักผ่อนต่างจังหวัดเติมโอโซนให้ชีวิตนิดนึง
หมดไปเท่าไรคะ? ???????????? (เป็นคำถามที่ถูกถามบ่อยมากที่สุด)
ถ้าหมดจริงๆ นะ แบสมุดบัญชีมาเทียบได้เลยอะ ประมาณเกือบแตะ 200,000 บาท ในระยะ 6 เดือน
ถือว่าน้อยมากแล้วววนะ ปกติปีนึงใช้กันประมาณ 800,000 บาทได้
200,000 นี่รวมค่าอะไรบ้าง?
ค่าเล่าเรียน,ค่าที่พักตลอดทริป,ค่าน้ำไฟแก๊ส,ค่ากินอยู่และที่สำคัญค่าเที่ยว Around JAPAN
หลายคนถึงกับ เห้ย..มันได้จริงหรอ
ได้ซิ..
นี่ทำงาน ทำงานตั้ง 6 วันต่อ สัปดาห์ แต่ว่า 22 ชั่วโมงได้มั้ง ไม่เยอะมาก หางานทำ เรียนไปด้วย รับจ๊อบรายวันบ้าง
อย่างกินอยู่ ตกต่อเดือนราวๆ 40,000 เยนได้ หรือเป็นเงินไทยก็ ประมาณ 15,000 บาท ก็อยู่อย่างสบายน่ะ แต่ว่าแค่เลือกใช้มากกว่า
ยังไงหรอ?
ถ้าเป็นของสดที่ทำกับข้าวพอทุ่มครึ่งจะไปรอซื้อเพราะว่ามันลดดด….ตั้งเยอะ บางอันตั้งครึ่งราคา
ปกติชอบของมือสองมาก ดูมีความขลัง ครั้งนี้แฟชั่นและของใช้บางชิ้นก็จากร้านมือสองในเมือง เสื้อคลุมก็ แพงสุดไม่เกิน 600 บาทอะ ดีดี๊..
ส่วนงานหลักๆ ที่ทำก็มี 2 งาน
งานแรก ทำครัว แน่ซิ เป็นชาวต่างชาติด้วยจะไปยืนหน้าร้านตอนรับแขก เดี๋ยวพูดผิด ทำในครัวแหละสบายใจ
แต่ว่า..ใครว่างานในครัวมันง่ายยย..
โนค่ะ งานคำศัพท์ต้องมาอ่ะ ศัพท์ที่ไม่เคยเรียนในห้องเรียน รวมตัวกันและปาใส่หน้าทุกวัน ???? ฟังออเดอร์ผิด ทำจานแตก ผ่านมาหมด
แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายไปหมด คนที่ร้านใจดีมาก แต่นะ ที่นี่คือต่างจังหวัดเพื่อนในที่ทำงาน ก็มีคุณลุง คุณป้า แต่หัวหน้าซิ เห็นครั้งแรกตาวาวเลย งานดีเว่อออร์ แต่แต่งงานแล้วก็.. บายค่ะ ????
มางานที่สอง งานนี้ดูดีมีสกุล ทำงานในบริษัทญี่ปุ่น
บริษัทที่เคยเห็นในหนังเลย เหมือนเปี๊ยบวันแรกไปถึง เกร็งมาก ????
ต้องเดินทักทายทุกคนในทุกแผนกที่เกี่ยวข้อง แนะนำตัวต่อหน้าคนเป็นหลายสิบ ทุกคนมองมาที่สายตาเดียว
มันทำให้ทั้งบริษัทรู้จักเรา และนั่นคือข้อดี ที่ทำให้มีเพื่อนญี่ปุ่น
คนนั้น คนนี้ส่งเมล์มาชวนไปเที่ยวบ้างล่ะ ชวนไปทำกิจกรรมบ้างละ แน่นอนสินะ ใครๆ ก็อยากรู้จัก.. (ความมั่นเต็มร้อย????????)
ถามว่าได้ไปไหม…
ไปสิคะ รออะไร
ไปทุกงานที่ชวนค่ะ ตั้งแต่วิ่งมาราธอน กินข้าว ปีนเขา มันคือเรื่องราวดีๆ ที่เกิดขึ้น
มาพูดถึงการทำงานบ้างดีกว่า ..
ทำอะไรบ้างที่บริษัท ก็แปล แปล และก็แปล งานที่ทำคืองานแปลเอกสารค่ะ
แปลจากญี่ปุ่นเป็นไทย จากอังกฤษเป็นไทย งานง่วงนอนขั้นสุด แปลไปจะหลับไปก็มีนะ ????
มีอีกงานนึงที่แอบภูมิใจที่ได้ไปทำ คือเป็นกรรมการคุมสอบ ลักษณะคล้ายการสอบข้าราชการ หน้าที่คือ แนะนำทางให้กับคนญี่ปุ่นที่มาสอบ
เดี๋ยวนี่..คนต่างชาติคนเดียวในทีมทำงานทั้งหมด แต่ว่า ให้อยู่แนะนำคนสอบทางหน้าประตูแรกสุด มั่วไปอีกค่ะ จนคนญี่ปุ่นที่ทำด้วยกันบอกว่า ถ้าพูดคำนี้จะดีกว่านะ
เปร้ง..
หน้าแตกเบาๆๆ แต่นะ ทำงานมันก็มีบ้าง ????
แต่ทั้งทำงาน ทั้งประหยัดสุดชีวิตขนาดนี้ ไม่ได้จะมีเงินเก็บอะไรกะเขาเล้ยยย
เพราะค่าใช้จ่าย 200,000 บาท หมดกับค่าเที่ยวไปละ 80,000 บาท
ไปเที่ยวไหนมาบ้างตอนเรียน …
ถ้าภูมิภาคคิวชูก็เหลืออีก แค่ 1 จังหวัดที่ยังไม่ไป (สวยๆ????) แถบคันไซก็เก็บมาหลายหลายจังหวัด อีกทั้งไปตามหาโอป้าที่เกาหลีมาด้วยนะ นั่นแหละคือค่าใช้จ่ายหลักของทริปนี้
สำหรับเนิซ.. รู้สึกขอบคุณตัวเองในวัย 15 ปีขึ้นมาเลยที่เริ่มต้นเลือกทางนี้
แล้วก็คิดถูกมากๆ อะ ที่ตัดสินใจไปเรียนระยะยาวสักครั้ง ก่อนกลับมาเข้าทีม แนะแนวเรียนต่อญี่ปุ่น
เพราะเวลาคุณพ่อ คุณแม่ หรือน้องๆ เข้ามาขอคำปรึกษา เรารู้จริง อธิบายได้ละเอียดขึ้น แถมยังมีเรื่องสนุกๆ เล่าให้ทุกคนฟังได้อีกเพียบ เป็นประสบการณ์ในญี่ปุ่นที่แตกต่างจากที่ไป 2 ครั้งแรกมาก ได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ บอกเป็นคำพูดลำบากอะ
ต้องลองไป แล้วจะรู้ว่า..
“มันไม่ยากอย่างที่คิด”
ศูนย์แนะแนวศึกษาต่อประเทศญี่ปุ่นเจเอ็ดดูเคชั่น
ติดต่อสอบถามเรื่องเรียนต่อญี่ปุ่น
โทร. 02-665-2969, 02-258-3983
email : ask@jeducation.com
พูดคุยกับทีมเจ๊เอ๊ด คลิกที่นี่